dermactu-191-nl-yumpu

40
REPORTAGE
INNOVATIE IN
DE HYPERPIGMENTATIE
VAN DE HUID
E
en pigmentatie van het gezicht en de hals komt vaak
voor bij vrouwen en houdt verband met genetische,
endogene (hormonen) en exogene (cosmetica,
UV-stralen, vervuiling, medicatie) factoren. Melasma en
postinflammatoire hyperpigmentatie zijn de meest voorkomende
vormen van dyschromie. Beide gaan gepaard met een hoge
psychologische belasting van de ziekte. Om deze last nog
zwaarder te maken, is de noodzaak voor behandeling chronisch
en zijn de resultaten vaak suboptimaal in de ogen van de patiënt.
Een succesvolle behandeling is afhankelijk van een juiste
diagnose, voorlichting van de patiënt en een weloverwogen
therapeutische aanpak. Deze laatste is vaak multimodaal van
opzet en omvat zonbescherming en depigmenterende cosmetica,
topische en systemische medicatie en, in sommige gevallen,
procedurele ingrepen.
HYPERPIGMENTATIE, EEN WERELD-
WIJD GROEIENDE AANDOENING
La Roche-Posay heeft het eerste wereldwijde epidemiologische
onderzoek naar pigmentstoornissen gepubliceerd (1). De resultaten,
verkregen uit onderzoek bij 48.000 mensen in 34 landen,
tonen aan dat pigmentstoornissen wereldwijd veel voorkomen
onder de algemene bevolking en dat ze een grote impact hebben
op de levenskwaliteit. 62% van de dermatologen wordt
geraadpleegd voor pigmentstoornissen en tegen 2040 zal 2/3
van de mensen problemen ondervinden met pigmentvlekken.
De studie benadrukt het gebrek aan informatie over het belang
van fotoprotectie.
PERSOONLIJKE
BEHANDELING
Dr. David Njoo, dermatoloog,
Nederland,
Hengelo, besprak in
een presentatie de pathogenese,
klinische
en histopathologische
gegevens en behandelingsopties
voor de
verschillende hyperpigmentatiestoornissen.
Actinische of seniele
lentigos zijn goedaardige
melanocytaire proliferaties
die vooral een
esthetisch probleem vormen. Ze verschijnen op delen van het
lichaam die meestal aan daglicht worden blootgesteld, zoals de
handrug, het gezicht - vooral het voorhoofd en de kale delen
van de schedel - en het decolleté. Er zijn geen ontstekingsverschijnselen.
Het doel van de behandeling is om overtollig pigment te elimineren,
waarbij cosmetica een beperkte rol speelt. De eerstelijnsbehandeling
is een specifieke pigmentlaser, met IPL, CO2
laser en N2 als alternatieven.
Melasma is een multifactoriële huidziekte; blootstelling aan
de zon, hormonale variaties en genetische aanleg worden beschouwd
als de belangrijkste etiologische factoren. De vlekken
waaruit melasma bestaat, zijn verspreid over het gezicht
(voorhoofd, wangen, slapen, bovenlippen, kin), hebben een
onregelmatige contour en een ongelijkmatige kleur die varieert
van okergeel tot blauw of zwart. Melasma kan in zeer korte
tijd verschijnen, in de orde van tientallen minuten bij daglicht.
De letsels zijn epidermaal (een toename van pigmenttoename
in alle lagen van de opperhuid) en dermaal (beschadiging van
het basaalmembraan, toename en activering van mestcellen en
bloedvaten). Tabel -1 geeft een overzicht van de behandeling van
melasma. Hoewel tal van topische en systemische therapeutische
middelen en niet-farmacologische procedurele behandelingen
zijn overwogen bij de behandeling van melasma, hebben de algemeen
beschikbare behandelopties verschillende beperkingen,
waaronder onvoldoende klinische werkzaamheid, risico op
terugval en een hoog percentage bijwerkingen.
Verschillende farmacologische en niet-farmacologische behandelingsopties
bij de behandeling van melasma.
Post-inflammatoire
hyperpigmentatie is
een reactief proces als
gevolg van een melaninetoename
of een
abnormale verdeling
van melanine secundair
aan inflammatoire
huidaandoeningen,
dermatologische therapieën
en externe
prikkels. Histologisch
zijn er afwijkingen in de
epidermis en de dermis:
ontstekingsreactie, verhoogde
melaninesynthese
en diffusie naar
de dermis. Het klinisch
Mei-Juni 2024