Download pdf - UMC Utrecht

‘Elke tumorcel gedraagt zich anders
en binnen elk specialisme bestaan er
verschillende soorten tumoren’
Woensdag Woensdag opereer ik
de hele dag. We beginnen om 8.00 uur met de
laatste check: wie wordt waarvoor geopereerd
en zijn alle operatiesets aanwezig? Ik schud
de eerste patiënt de hand voordat ze onder
narcose gaat, een vrouw van vijfenzestig met
eierstokkanker verspreid door de hele buik. Ik
vraag haar of ze ertegenop ziet. Ze zegt dat
ze hoopt dat de darm gespaard blijft zodat er
geen stoma aangelegd hoeft te worden. Een
half uur later ligt ze op de operatietafel voor
een complete debulking: ik haal de tumor volledig
weg. Er moet helaas een stoma worden
aangelegd.
Ook die dag een vrouw van tachtig met een
vulvacarcinoom oftewel schaamlipkanker. Het
is een fl inke uitwendige zwelling, en ik vraag
me af hoe het mogelijk is dat er nu pas wordt
ingegrepen. Vrouwen met schaamlipkanker
zijn bijna altijd de zeventig gepasseerd. Ze gaan
uit schaamte meestal laat naar de huisarts met
klachten van jeuk en branderigheid. Schaamlipkanker
komt relatief weinig voor, dus de
huisarts herkent niet altijd de ernst van de zaak.
50 Uniek
Met als gevolg een grote operatie als deze,
met een schildwachterklierprocedure voor de
klieren in de lies. De plastisch chirurg sluit de
wond met een zwaaifl ap van de huid uit het
bovenbeen. Om 17.00 uur groot rapport met
klinische voordrachten over onze patiënten.
Donderdag ’s Ochtends opereren.
Onder anderen een vrouw van eenenveertig
met een genmutatie die de kans op eierstok- en
borstkanker verhoogt. Haar gezin is compleet,
dus ze laat middels een kijkoperatie preventief
haar eierstokken verwijderen. Hierna overleg
met de werkgroep Patiëntentevredenheidsonderzoek.
Ik ben voorzitter, dus ik leid de vergadering.
Veel complimenten voor de verpleegafdeling,
maar de telefonische bereikbaarheid en
de wachttijd in de wachtkamer kunnen beter.
’s Middags geef ik onderwijs aan een vaste
groep van twaalf tweedejaarsstudenten. Zij
volgen het blok Gezonde en Zieke Cellen II.
Het gaat steeds over andere kankercellen, dus
ik begeleid ook werkgroepbijeenkomsten over
bijvoorbeeld longtumoren, huidcarcinomen,
maag-darmkanker of urologische oncologie.
Studenten vinden het een pittig blok. Elke
tumorcel gedraagt zich anders en binnen elk
specialisme bestaan er ook weer verschillende
soorten tumoren. Vanmiddag gaat het over
borsttumoren. We bespreken een casus: een
vijftigjarige vrouw meldt zich met een knobbeltje
in de borst. De studenten bespreken in
groepjes welke stappen adequaat zouden kunnen
zijn. Ik begeleid en ik stuur hun gedachten.
Donderdagavond heb ik de tijd om uitgebreid
te koken voor mij en mijn vrouw. North American
ribsteak onder de grill met een lekkere
salade en gebakken aardappeltjes. Daarbij
drinken we een mooie bourgogne: een fl es
die ik onlangs heb gekregen van een dankbare
patiënt. Haar man is wijnhandelaar.
Vrijdag Om 9.00 uur de multidisciplinaire
radiologiebespreking. Daar worden CT- en
MRI-scans van patiënten besproken. De radioloog
krijgt van ons klinische informatie over de
patiënt en hij geeft ons een technische analyse
van de beelden. Om 9.30 uur de multidisciplinaire
oncologiebespreking met de patholoog,
internist-oncoloog en radiotherapeut. De patholoog
toont ons de microscopie van tumoren
en biopten. Zij wijst op details en verklaart de
mate van agressiviteit van het tumorweefsel.
Via videoconferencing voegen ook specialisten
uit het Diakonessenhuis en andere regionale
ziekenhuizen zich bij ons. Gezamenlijk worden
de problemen van alle kanten bekeken.
’s Middags poli over uitslagen. Altijd spannend
voor patiënten en hun naasten. Die middag
ontvang ik een groep wetenschapsjournalisten.
Zij zijn geïnteresseerd in de waarde van
laparo scopietraining. Ik neem hen mee naar
het skillslab zodat ze zelf kunnen ervaren hoe
het is om virtueel te opereren met lange, starre
instrumenten, terwijl je op een beeldscherm
bekijkt wat je doet. Ik vertel hoe belangrijk
implementatie van trainingsprogramma’s is:
als je het niet verplicht stelt, zal training altijd
als sluitstuk op de agenda staan. Er ontstaat
een discussie over de toekomst van de OK.
De ontwikkelingen gaan razendsnel en zijn niet
meer te stoppen. Ik voorspel dat de robot over
vijftig jaar vrijwel zelfstandig opereert op basis
van de CT- en MRI-beelden die je hebt geprojecteerd.
Om 16.30 uur de laatste overdracht
van de week. Daar drinken we meestal een
borreltje bij.
Word vriend van het
Wilhelmina Kinderziekenhuis
Een ziekenhuisopname is niet niks. Zeker niet voor een kind. Je verruilt immers je thuis voor een ziekenhuiskamer. En vaak
voor wel meer dan een paar dagen. Het Wilhelmina Kinderziekenhuis (WKZ), onderdeel van het UMC Utrecht, doet er alles
aan een kind zich ook in het ziekenhuis thuis te laten voelen. De Vereniging Vrienden van het WKZ helpt daarbij.
We zamelen geld in om het verblijf van een kind in het ziekenhuis aangenamer te maken en voor onderzoeksprojecten
gericht op kinderen. Zaken die niet uit het reguliere (zorg)budget betaald kunnen worden. Dankzij de hulp van donateurs
hebben we al een aantal mooie projecten kunnen opstarten. Maar er blijft veel geld nodig!
Word daarom Vriend van het Wilhelmina Kinderziekenhuis.
Kijk op
www.vriendenwkz.nl | giro 303