Musikkterapi nummer 2 - 2005

Flytting av Sandane-studiet til Bergen eller Stavanger –
kvifor det?
av Brynjulf Stige
Nokre av dei første tekstane eg publiserte kom i
Musikkterapi i 1987 og 1988 og heitte høvesvis “Ny
musikkterapiutdanning i Noreg” og “Musikkterapiutdanning
på Sandane – kvifor det?” No skal eg skrive
om flytting av det same studiet, til Bergen eller
Stavanger, og spørsmålet er altså det same – kvifor
det?
Først ein kort ekskurs tilbake til kvifor det vart Sandane
i 1988. Det konkrete utgangspunktet på slutten av
1980-talet var ei aukande interesse hjå norske
kommunar for å tilsetje musikkterapeutar. Dette hang
m.a. saman med fokuset på integrering i barnehagar,
skular og musikkskular og ulike prosjekt som hadde
sannsynleggjort at bruk av musikkterapi er tenleg i
høve til dette. I handsaminga av 1988-budsjettet gjekk
difor Stortinget inn med ei ekstraløyving som gjorde
det mogeleg å starte opp ei musikkterapiutdanning på
Sandane. Kvifor Sandane og ikkje Stavanger, Bergen,
Trondheim eller ein annan meir etablert studiestad?
Bakgrunnen for dette valet var samansett og handla
m.a. om distriktspolitikk, men det var også mogeleg å
argumentere for at dette var tenleg reint fagleg: På
denne tida var musikkterapimiljøet på Sandane like
stort som miljøa i dei tre nemnde byar til saman, og det
såkalla “Gloppen-prosjektet” hadde vore med på
å synleggjere at det finst eit spennande rom for utvikling
av musikkterapien i distrikts-Noreg. Ein føresetnad
for oppstart i 1988 var likevel eit tett samarbeid
med studiet i Oslo, den gongen knytt til Østlandets
Musikkonservatorium, og vi som har arbeidd på
Sandane er takksame for den hjelp og støtte vi fekk
frå Oslo dei første åra og for det meir likeverdige
samarbeidet som vi har hatt seinare.
Det har ikkje gått så gale med musikkterapimiljøet
på Sandane. Vi arrangerte den første nordiske
Musikkterapi 2-2005
musikkterapikonferansen i 1991 og har seinare
arrangert regionale konferansar både i 1995 og 1998.
Vi etablerte Nordic Journal of Music Therapy i 1992
og Voices i 2001 og har gjennom det fått eit fint
internasjonalt nettverk. I 2003 fekk vi i ei større fireårig
løyving frå Norges forskingsråd for eit prosjekt innan
psykiatri og samfunnsmusikkterapi. I dag er det såleis
m.a. fire førsteamanuensar, ein stipendiat og ei stilling
som professor II knytt til studiet. Likevel arbeider vi
altså for flytting. Her er bakgrunnen:
Flyttetanken vaks fram gjennom hausten 2004. Kort
fortalt handlar dette om at vi vurderer det slik at fire
føresetnader må vere på plass for at eit musikkterapistudium
skal kunne fungere godt: a)solid fagmiljø,
b)god studentrekruttering, c)godt nettverk av praksisplassar,
d)gode og trygge institusjonelle rammer.
Dagens studentar sin preferanse for urbane studiestadar,
endringar i regjeringa si distriktspolitikk og eit
aukande sprik mellom musikkterapifaget sitt behov for
forsking/doktorgradstilbod og rammene ein liten
regional høgskule kan gje, gjer at vi i dag slit noko
tungt på dei tre siste punkta. Det er for mykje til at
miljøet skal kunne vekse seg livskraftig.
Vi har tidlegare vore optimistar på Sandane sine vegner,
men har altså endra vurdering. Sidan januar 2005 har
vi difor vore i dialog med leiinga for Høgskulen i Sogn og
Fjordane (HSF) om framtida for studiet, der vi konkret
har foreslått flytting til Stavanger eller Bergen. I mars
tok styret for HSF situasjonen til vitande. Høgskulen
har med andre ord akseptert at drøftingar med aktuelle
institusjonar vert sette i verk. (Eg vil her leggje til
leiinga for Høgskulen har vore svært profesjonelle og
konstruktive i denne prosessen, som dei jo slett ikkje
berre er glade for). Både Universitetet i Stavanger og
Universitetet i Bergen har signalisert interesse for
Brynjulf Stige
17