Musikkterapi nummer 2 - 2005

Stafetten
av Solgunn E. Knardal
Takk, Lena for utfordringa med stafettpinnen! Det er
inspirerande å lese varme skildringar frå livet på golvet
frå nokon som er verkeleg engasjert i jobben sin!
Musikkterapeutyrket handlar nettopp om dette –
engasjement og oppriktig interesse i det ein gjer.
Mitt virke som musikkterapeut har no vart i 7 år allereie,
og eg er heldig som har fått gjere og prøve mange
ulike felt innan yrket. Etter to år på Sandane i kull 8
– helsar forresten til alle dei: Hilde, Magni, Merete,
Lasse, Roar, Hege og Alice – gjekk turen til Vestnes.
Der hadde eg to hektiske og inspirerande år. Med oppstart
i ei nyoppretta stilling der faget og jobben var ny
i kulturskulesamanheng, vart det mange runder i
prøving og feiling i definering av eige fag og eiga rolle.
Takka vere ein entusiastisk rektor og velvillige kolleger
vart dette flotte år, med gruppetimar, einetimar, skule,
barnehage, sjukeheimar og dagsenter. I jobben fekk
eg òg vere med i prosjektet ”Positivt Skolemiljø”, som
etterkvart har spreidd seg i fleire fylke og har gode
ringverknader. Ein del av arbeidet her var å reise rundt
saman med teaterpedagog Olla Rypdal og arrangere
kulturverkstader for grupper i skulen der vi jobba over
fleire timar. Eit verdifullt innsyn i bruk av teaterfaget-
dessutan fekk eg slik opna augene for havet av metodikk
som finst i litteratur og eventyrtradisjon. Etter to år
pakka eg snippsekken og sette kursen mot Sandane
att, der eg hadde ei kombinasjonsstilling mellom
Gloppen kommune og utdanninga på Sandane der eg
underviste i metodikk og sto for koordinering av praksis
for studentane. Spennande tider som var utruleg
Musikkterapi 2-2005
Solgunn E. Knardal
lærerikt. Dessutan tok eg til på hovedfag. Kombinasjonen
med utøving, formidling og studering av eige
fag var interessant og hektisk. Eg reiste dessutan og
haldt ein del kurs om bruk av musikk i skule / barnehage,
særskilt med fokus på integrering av born med
særskilde behov. Eit privilegium å få opne døra til
bruken av musikk som eit reiskap her.
I denne perioden hadde eg ei sjukdomsperiode der
kroppen ikkje ville. Eg var heldig og kom meg føre att,
og vonar eg lærte å nytte denne perioden til læring
både som musikkterapeut og menneske. Eg vonar og
trur at eg har vorte flinkare til å seie ”nei” stundom.
Hovudfaget har dessverre lege brakk ei lang periode
no. Prioriteringane har ikkje lagt dithen – kun min eigen
feil- men har no ny inspirasjon og er klar til å setje i
gang arbeidet att til sommaren… (Brynjulf,- eg lovar!)
Sidan august i fjor har eg hatt tilsetjing i Sogn og
Fjordane Fylkessenter for musikkterapi, eit etablert
senter under fylkeskommunen der vi hjelper til med
igangsetjing av tilbod med musikk rundt barn med
funksjonshemmingar/særskilde behov i skule og barnehage,
på kulturskular, dagsenter, innan geriatri – og
etterkvart innan psykiatri for born og vaksne. Ein del
kursverksemd vert det òg. Kollege Ina Therese Solvang
og eg har kontor både i Førde og på Sandane. Allsidig
og variert arbeid som inneber mykje reising i perioder.
Vi får sett store delar av det flotte fylket vi bur i.
35