Årbok 2006 - Samnanger historielag

Så var det ein kveld (i 1933) eg skulle ut ein tur. Då eg kom ned mot
storevegen (gamlevegen), høyrde eg nokon som anka seg, og i halvmørkret
kunne eg sjå nokon som låg nede ved Vågabekken. Det var
Blekkå som låg der. Ho skulle nok henta vatn, og så hadde ho glide på
isen ved bekken, dotte og brote foten. Eg fekk henta hjelp, og så bar me
henne bort i Vågen. Der døydde ho ei vekes tid seinare. Ho hadde nok
frose og lide vondt med ho låg hjelpelaus nede ved bekken. Ho fekk
lungebetennelse, og den greidde ho ikkje.
Blekkmakarhuset vart rive ei tid etter, og Tomas T. Røen (Smoga-
Tomas’n) fekk det som var brukande av huset og nytta det til å byggja
løe av. No er den løa nedriven og borte òg.
Tillegg skrive av Tor Wold:
Presten Eilerrt Sundt sine manntal over dei reisande på 1800-talet , og
kyrkjebøkene inneheld mange fakta om dei reisande.
Med hjelp frå kyrkjeboka i Samnanger og Jonny Mydland, som har
arbeidd mykje med dei gamle arkiva, kan vi slå fast at tateren i Pøylo
var Edvard Gulbrandsen Roes, f.1-3-1840 i Drangedal, dpt.8-3-1840
s.s., konf.24-4-1864 i Bergen Tvangsarbeidshus, død 10-8-1927 i Samnanger
Han kalte seg skiftevis Edvard og Even. Kona, Akseliane
Johannesdatter Østrem, døydde i Førdesfjorden 2-3-1903 og blei gravlagd
i Avaldsnes. Etter dette reiste han med (gift med?) Sara Katrine
Nilsdatter. Senere blei han gift med Kristine, som skulle vere enkja
etter ein los i Bergen. Han var busatt på Reistad i Samnanger frå
1909. Han og reisekonene var inn og ut av tukthus i Bergen, Halsnøy
og Stavanger.
Edvard hadde minst 8 born som ein kan finna i gamle arkiv frå Fantefondet
og i kyrkjebøkene. Han hadde såleis ei stor etterslekt med mange
barnebarn. Svein Egil Kvale fortel at det stadig kom taterar på besøk
som sa at Edvard Ross var bestefar deira.
26