Årbok 2006 - Samnanger historielag

Ver varsam når du talar um andre
Utdrag frå Bondeguten – 05.11.39. Bladstyrar C. Røen.
Det er underleg kor lett det fell oss å tala um andre. Um deira feil og
deira skavankar. Alltid har me tendens til å draga dei fram i lag og lyd.
Det kan vera heilt uskuldig, sjølvsagt. Me meiner ikkje noko vondt
med det. Men so gjeng gysja frå munn til munn og fjøri vert til høns, so
fyrr me veit ordet av, so hev me kanskje vore med å øydelagt namn og
æra til eit medmenneske.
Årsaki skal ikkje vera stor for at namnet vert skadd, når mange nok
hev handsama namnet.
Det heiter seg at kvinna skal vera verst på dette feltet. Ikkje so at eg
meiner det er noko skilnad på dei tvo kynni på dette umkvemet, men
kvinna hev ord for å ha lettare for å slarva enn mannen. Det er slikt ein
må koma burt frå. Det er så mange ting å dryfta både i lag og møte at
ein skulde ikkje trengja um å hefta seg med det andre gjer. Lat kvar få
leva sit liv i fred og ro. Mykje vilde vera vunne dersom me tok det til
regel; aldri å segja eit vondt ord um grannen eller kjenningen.
Me vilde veksa sjølve på det ved å nytta tidi til meir kulturelle uppgåver.
Det er so mange viktuge ting uppe i tidi som skulde fylla hugen.
Og me skal fylgja med alt, for å fylla plassen vår i tilværet.
50