Årbok 2006 - Samnanger historielag

me berre ha litt kaffi no”. Me prata med dei, me gutane. Ja, Ja.
Då dei kom att neste året, ropa Johan over til far – han hadde så
mykje material som han hadde fått inn på løa og så hadde han ikkje
lyst til å hiva den ut, og så vart det til at dei låg hos oss. Eg trur dei
kom her før jonsok, for det var før me begynte å slå. Og så vart det til
at når dei kom seinare, så låg dei oppe på låven hos oss.
Dei var greie folk. Han Laurits vølte på klokke, så han hadde sagt til
far at du har no vel ei klokke du og som eg kan vøla for deg? ”Ja,
stoveklokka står no”, svara far. Dei to eldste brørne mine hadde hatt
henne sund og skulle prøva å smørja henne, men når dei sette ho i hop
att, så løyvde dei eit lite hjul. Då han høyrde dette, så sa han Laurits
at far måtte berre koma med klokka. Han laga seg til, la papir på
bordet og plukka henne sund. Så smurde han henne opp att og sette ho
i hop. Ho heng oppå veggen her, og ho går enno. 3 Men du må dra
henne opp kvar dag, og så bankar ho litt sterkt, så ho står no mest i ro
no.
Dei var flinke urmakarar, i alle fall to av dei. Han gubben sjølv - eg
trur han helst laga vispar. Når dei var her i fleire dagar, så var no
både gamle-Mina og vetle-Mina ute begge to, og fòr rundt i bygda og
selde no ein og annan vispen.
Og så lodda dei no mjølkespann og alt folk trengde å få vølt. Dei
hadde mykje å hjelpa seg med. Me høyrde aldri dei sa eit ilt ord verken
om kvarandre eller om andre. Ikkje høyrde me at dei bante heller, ikkje
ein einaste gong. Me fann ut at det var sikkert folk som hadde mykje
pengar, for dei hadde mykje utstyr. Dei kom alltid hit langs vegen frå
Trengereid og for vidare mot Tysse.
Når dei kom om våren, må dei ha kome over fjellet med toget. Det var
eiga hestevogn på toget den gongen. Dei kunne ikkje ha kome hit over
fjellet med hest og vogn så tidleg på året. Når dei for, så trur eg dei
reiste eit stykke, så beita dei langsmed vegkantane og så fekk dei seg
no ein høysekk her og der. Så for dei eit stykke, og så overnatta dei.
Eg veit ikkje sikkert kor Vilhelmsenfamilien heldt til om vinteren. Men
eg har ei formeining om at dei var opp forbi Kongsvinger ein plass.
Eg veit ikkje nett kva det heiter der borte. Eg trur den eldste sonen sa
at dei hadde vore med og køyrt tømmer ein vinter. Dei køyrde
mykje med hest i skogane då, veit du. Og dei hadde vore litt på
3 Klokka er nå på Fedje hos ei av døtrene til Peder Ådland.
28