ISFLAKET - Ishavsmuseet Aarvak

her og herja fælt både ute og inne. Medan alle
dei andre tek seg ein lang tundratur i det fine
veret, vert eg att ved hytta og ryddar opp etter
bamsen så godt som eg kan. Eg ryddar både ute
og inne og spikrar igjen vindauget som bjørnen
har knust. Spikar finn eg i alt rotet, men ingen
hammar. Ein høveleg stein gjer nytten. Bjørnen
har ikkje kome seg heilt inn gjennom det vesle
vindauget, så omnen og kjøkenutstyret er
intakt. I alt rotet finn eg franskmennene si
hyttebok og ei dagbok der Ole Chr. Røren har
skrive ei helsing frå gjengen om bord i
“Minna” i 2006. Eg skreiv sjølsagt også mi
helsing til dei som kjem etter, og då eg kom
heim sende eg melding både til NANOK og til
leiaren for den franske ekspedisjonen som hytta
sin tilstand. –Isbjørnen såg eg ingenting til,
men like vest for hytta finn eg modne blåbær. –
Hytta vart reist av Ingstad og andre i 1932 og
restaurert av NANOK i 2001. Eg vonar mine
provisoriske reparasjonar gjorde at hytta ikkje
vart fullpakka av snø sist vinter.
Helsinga frå Ishavsmuseet og Ole Chr. Røren i
Holm Bugt-hytta. Foto: Holm
Seint på ettermiddagen stimer vi vidare ut
Kong Oscar Fjord og i skyminga passerer vi
både Kap Petersén (Møreekspedisjonen med
bl.a. Peder Sulebak 1930), Mesters Vig
(Gruvebyen
-bly og sink- og flyplass som vart offisielt
stengt i 1985, og som i dag har ei bemanning
på to mann for å halde alt vedlike) og historiske
Antarktikhavn, ein av dei viktigaste norske
fangsstasjonane på Nordaust Grønland, den og.
Bygd opp av den same Møreekspedisjonen,
leie av Jonas Karlsbak, i 1930, saman med Odd
Åmbak. Her heldt også Hermann Andresen og
Helge Ingstad hus. Ingstad var utnemnd til
Sysselmann over Nordaust Grønland, og det
var i denne hytta han sat, saman med Hermann
Andresen og telegrafisten Bjørn Western, då
dei ut på vinteren 1933 fekk melding om at
Norge hadde tapt i Haag. Eirik Raudes Land
var brått “en saga blott” og Ingstad drog same
hausten til Svalbard som Sysselmann.
Eg brukte kikkerten flittig, og ut på natta stima
vi ut i Grønlandshavet igjen.
Scoresbysund er verdas største fjordsystem,
310 km langt, og dei neste to døgna skal vi
cruise her. I Heckla Hamn på Danmark Ø dreg
vi i land. Ein vakker stad, ei godt skjerma
hamn og ein utruleg frodig tundra. Eg fekk i
det heile mange positive overraskingar når det
gjaldt plantelivet og veksttilhøve på denne
kysten. Litt oppe frå sjøen ligg ei stor hytte, eit
hus med mange rom, som tydeleg vert brukt av
folk frå byen Scoresbysund når dei er her og
fiskar og jaktar. Her er vi utanfor Nord Øst
Grønland Nasjonalpark og i eit av dei to
områda på Aust Grønland der det er ei fast
busetting. Nede i fjøre ligg det fleire fiskegarn,
og medan vi nyt landlivet og solskinet, kjem
det ein “Viknes 770” med tre menn og to
kvinner inn på hamna. Lokale folk som nok har
tenkt å vere her i helga, det er laurdag i dag, 4.
september. Og vi dreg vår veg.
Søndags morgon er vi på veg inn
Nordvestfjorden, ei av fleire sidearmar i dette
fjordsystemet. Det seiest at dette er verdas
djupaste fjord. Den er målt ned til 1500 meter.
Innlandsisen rekk ut i fjorden her også og slepp
frå seg enorme brekalvar. Kapteinen målte eit
av dei til 1,4km langt og 57 meter høgt. Kor
djupt stikk så eit slikt isberg då, skal tru? 500
meter? Eit stykke frå fjordbotnen må vi snu.
Fjorden er ikkje kartlagd lenger inn.
Vi kryssar ut att mellom uteljande kunstferdig
utforma isfjell og ankrar opp og går i land i
Martin Karlsen Bugt. Den vesle bukta heiter
faktisk det. Det står på draftet vårt: Martin
Karlsen Bugt. Igjen er eg “bøyevakt” medan
dei andre fer til fjells, med rifle, radio og
fløyte, for dette er isbjørnterreng. I fjøra finn eg
Isflaket side | 56