Número 7 Abril 2011 - Xunta de Galicia

Agora estrea novela cun cambio de
temática, agora de contrabandistas.
As novelas non tratan sobre un único
tema, son sobre a condición humana. O
que cambia é o lenzo, as coordenadas
históricas. Aquí hai un período moi
interesante que é o que vai do final dos
anos 60 aos anos 80 no que se produce
esa metamorfose dos contrabandistas
que pasan ao narcotráfico. Pero a min o
que me interesa non é tanto a historia do
contrabando en Galiza, eu o que quero
contar é unha boa historia sobre a
condición humana cando se dá esta
situación límite do paso do contrabando
ao narcotráfico e que sucede cando nas
persoas conviven o ben e o mal. O que
intento é plasmar a tentación de moitas
persoas de facerse por medios ilegais co
poder, poder que sempre pide máis poder.
Pretendo contar como ao final esta mafia
acaba afectando a toda a sociedade.
Vostede é un home comprometido con
temas como Nunca Máis, Non á
Guerra... Cal é a súa posición fronte
ao Decretazo do Galego? Como ve
vostede as perspectivas que lle quedan
ao noso idioma?
Pois que non é bo. A min gústame ser
optimista, pero penso que para un idioma,
que é unha materia moi delicada, e para
unha cultura é unha perda de tempo. O
galego o que precisa é apoio e non
atrancos. Pero ao final o galego de quen
vai depender é da xente, do amor da
xente, que debe concienciarse e que será
quen ao final o defenda. Estes deben
facer todo o posible para que o poder e o
goberno autonómico cambie de posición. E
deste xeito acadar un poder que defenda
o maior patrimonio cultural que temos que
é a lingua, o galego, que é un patrimonio
de toda a humanidade que debemos
conservar.
A nós gústanos ler Manolo Rivas, Suso
de Toro, Fina Casalderrey.. Que é o
que lle gusta ler a Manolo Rivas?
Eses que dixeches xunto con moitos
outros. Por sorte non hai pouco que ler.
Eu citaría a dous autores galegos de
diferente xeración, que tiveron historias
diferentes, un escribiu a súa obra
principal en galego e outro en castelán.
Son Eduardo Blanco Amor e Ramón María
del Valle Inclán, que para min son un
28
referente que envexo, no bo sentido da
palabra.
Xa para rematar, unha película, unha
cidade, un defecto e unha virtude.
Eu son malo para dar respostas únicas
polo moito que se deixa fóra. Pero se me
teño que quedar cunha película, escollería
Tempos Modernos, de Chaplin. No tocante
a unha cidade, quedaríame cunha mestura
de tódalas cidades galegas xunto con Bos
Aires. E se teño que dicir un defecto: ser
arroutado. E como virtude: ser arroutado.
Rañolas 7
Iria Muñiz
CLUB DE LECTURA
“Ai, Ptolomeo, tolo
meu!”
No curso 2009-2010 o departamento de
Filosofía puxo a andar un proxecto que
levaba argallando dende había un certo
tempo. As ideas e os soños tomaron por
fin forma dando lugar ao Club de lectura
con tan expresivo nome. Debo recoñecer
a miña ignorancia sobre o tal Ptolomeo,
soábame, iso si, de habelo estudado cando
estaba en 3º de BUP ou en COU, mais
pasou tanto tempo que non lembro moito
máis aínda que a Filosofía era unha das
miñas materias favoritas. Así que busquei
información . Mesmo me molestei en
recuperar os meus vellos apuntamentos. E
alí estaba: astrónomo, matemático,
xeógrafo, químico…de orixe grega-exipcia
do século II. Parecer ser que traballou na
biblioteca de Alexandría e que entre
outras moitas cousas creou os
horóscopos, explorou as propriedades da
luz, utilizou un sistema de latitude e
lonxitude que serviu de referente aos
cartógrafos durante moitos anos e… Sen
dúbida un tipo especialmente enxeñoso e
dotado de grandes coñecementos
científicos.
Agora si que empezo a entender o porqué
da elección do nome. Porque un dos
obxectivos do Club de lectura é aprender
Curruncho do lector
a pensar a partir da lectura isto é, animar
aos alumnos e alumnas á lectura da máis
recente literatura de divulgación
científica, tamén á de ensaio éticofilosófico
, á de distintas análises de
reflexión sociolóxica acerca do pasado,
presente e futuro da evolución científica
e tecnolóxica e mesmo á lectura de obras
de ciencia-ficción onde podemos atopar
as claves para a reflexión crítica acerca
dos límites, posibilidades e valores de
distintas sociedades posibles.
Xosé Luis Costas dende a materia de 2º
de Bacharelato “Filosofía da Ciencia e da
tecnoloxía” fixo que estes obxectivos a
día de hoxe se estean a cumprir. Non é
fácil pois un dos primeiros obstáculos cos
que se enfronta é atopar textos
axeitados ao demandado en galego. Sinala
que frente á presencia de textos
altamente especializados sobre cuestións
de distintas ramas científicas, bótase en
falta aqueloutros máis globais e de
divulgación ou mesmo de ciencia ficción
que non hai en galego.
Esta iniciativa ademais de aprender a
pensar permite o desenvolvemento das
habilidades e destrezas lingüísticas polo
que é un fito importantísimo no proceso
de normalización do galego no ámbito
científico.
O seu labor vai mesmo máis alá coa
presencia de varios blogues postos en
marcha como os seguintes:
http://arquimedesenourense.blogspot.co
m ou
http://arquimedesenourense0910.blogspo
t.com ou http://filopolis.blogspot.com.
Dámos pois a benvida ao novo Club
esperando a colaboración de todos e
todas vós pois ler é abrir horizontes ao
pensamento e á imaxinación que é o que a
fin de contas nos fai ser quen somos e
quen non debemos ser.
Conchita Fernández