KONUT HAKKIMIZ İÇİN DİRENECEĞİZ! - Yürüyüş

Sayı: 254
Yürüyüş
6 Şubat
2011
Sorunun cevabı, açıktır oysa: Devlet,
Sabancılar’ın devletidir. Duyar’ı
öldürten bu devlettir. Bu kadar
açıktır. Bu cevap, Can Dündar gibi
korkak, tekellerin eteği altına girmiş
gazetecilerin, sol maskelilerin asla yüz
yüze gelebilecekleri bir cevap değildir.
Burjuvazinin hizmetinde
yükselenler, halk
nezdinde alçalır
Semra Duyar, Mustafa Duyar’ın
Sabancı eylemi hakkında anlattıklarını
aktarıyor. Ama aktarırken de
şöyle diyor: “Bana bu da saçma gelmişti
anlattığında...”
Niye saçma Belirsiz. Ya kanıtsız,
belgesiz inanılıyor, ya kanıtsız belgesiz
gerekçesiz saçma denilip geçiliyor.
Bu artık moda bir tarzdır. “Ben
böyle düşünüyorum”... Böyle dediniz
mi, her şey orada bitiyor.
Can Dündar bu açıdan çok iyi anlaşabileceği
birini bulmuş kendisine.
Na s›l B‹R Ya fla m
Na s›l B‹R Ya fla m
Sorumluluk duymak
Nasıl yaşıyoruz
Sorumluluk duyan, yaşama karşı
duyarlı olan, bunun gereklerini yerine
getiren bir anlayışa sahip miyiz
Bir bakıma bu soruların cevabındadır
her şey. Bu sorulara vereceğimiz
cevaplara göre belirlenecektir
nasıl yaşadığımız.
Yaşama karşı sorumluluk duymak,
her şeyi “dert edinmekten”
geçmektedir. Her şeyin başında
halkını ve vatanını sevmek, ona
karşı sorumluluk duymak gelir.
Önce halka ve vatana karşı sorumluluk
duymakla, ilk “yükü”
omuzlarımızda taşımaya başlarız.
Ne halk ne de vatan belirsiz kavramlar
değildir.
Halka ve vatana karşı sorumluluk
duymanın vergi vermeyle
bir ilgisi yoktur. Sorumluluk
duymak, hepimizin yaşadıkları
karşısında, bilinçli hareket etmek,
örgütlü mücadele içinde yer almaktır.
Milyonlarcamızın geleceği ile ilgili
kararlar veren işbirlikçi iktidarların
politikalarına “bana ne” dememektir.
Vatanımızın her karışını
satan iktidarlar karşısında sessiz
kalmamaktır.
Oligarşi “Torba yasa” ile tüm
emekçilere, 1 milyon gecekonduyu
yıkarak tüm yoksul halka saldırıyor.
Halka ve vatana karşı sorumluluk
duymak, bu saldırılar karşısında
seyirci olmamaktır. Yıkılacak ge-
Kendisi de, alçakça itiraflarını “telefonda
Eyüp Aşık dedi ki...” diye yapıyordu.
Karşısındakinin Eyüp Aşık
olup olmadığını test edebileceği bir
durum bile yoktu.
Bu kadar yılda yapılmamış komp
lo teorisi kalmamışken, bir itirafçı artığı
ne söyleyecekti
O da söyleye söyleye bayatlamış
bir komplo teorisini söylüyor:
“Mustafa, Sakıp Sabancı’nın o
günlerde hazırladığı ‘Güneydoğu
Raporu’nun onu hedef haline getirdiğini
düşünüyor, cinayetin bu nedenle
örgüte sipariş edilmiş olduğundan
şüpheleniyordu.”
Dündar da itirafçının anlattıklarından
kendi komplo teorilerine uygun
olanlarını alıp başlık yapıyor.
Ama Can Dündar’ın bu tartışmada
kimin safında yer aldığını,
daha bu röportajı sunduğu ilk yazıya
seçtiği başlık gösteriyor.
‘Mustafa da terör kurbanıydı’
Devrimci mücadeleye ve devrimci
eylemlere karşı “terör” kavramını
kullanmak, kullananı, emperyalizmin
ve işbirlikçilerinin safına
koyar. Can Dündar da oradadır.
O saflardadır. O saflardan yazıp konuşuyor.
Oradan yazıp konuştuğu için, faili
meçhulleri, tekellerin sömürüsünü,
itirafçılığı, ihaneti, her şeyi her türlü
kokuşmuşluk ve çürümüşlüğü meşrulaştırıyor...
Tekellere yaranmak,
devrimi karalamak için yazdığı her
yeni yazıda, o çürümüşlük ve kokuşmuşluk
içine iyice batıyor... Tele
vizyonlardaki cafcaflı sunumlar, Dündar’ın
böyle bir çürümüşlük içinde gazetecilik
yaptığını örtmeye yetmez.
Devam et Can Dündar. Tekelleri,
tekellerin devletini aklayıp devrimcilere
kara çaldıkça, medya dünyasında
yeni koltuklar hediye ederler
sana, daha yüksek konumlara çıkarsın.
Ama unutma, burjuvazinin hizmetinde
yükselenler, orada yükseldikçe,
halk nezdinde alçalır ve alçaklaşırlar.
cekondumuz var ya da yok ama varmış
gibi yoksul halkın acısını duymak,
onun için bir şeyler yapmak
demektir.
Sorumluluk duymak, hiç kimse
görev vermese de, haksızlıklar karşısında
boyun eğmemek, doğruları
söyleyip, onun kavgasını vermektir.
Oturduğumuz sokakta, kapımızın
önünde polis keyfi kimlik kontrolü
yapıyorsa, “niye kimlik kontrolü
yapıyorsun” diye sorabilmektir.
“Ne var bunda, yapsınlar!” dememek,
“ben karışmayayım, başıma
iş açmayayım” dememektir.
Sorumluluk duymamanın karşıtı
sorumsuzca yaşamaktır. Belki
böyle de “yaşanabilir” ama bu
yaşamın adı bizim anladığımız haliyle
yaşamak olmayacaktır. Sorumsuzca
yaşamak, halka ve vatana
karşı sorumluluk duymamak
olsa olsa bencilce sürdürülen bir yaşamdır.
Asıl olarak bu anlayışı reddetmeliyiz.
3 6
HALKIZ EMEĞİMİZLE VARIZ!