Cinedergi 62

siyasetten sıyrıldı ben işte bunu anlamıyorum.
Aslında mizah eleştirmektir yani. Neyi
eleştirirsin? Bu filmde mesela korkuların nedenini
eleştiriyorsun. İşte bir jandarma cemsesi
görüyorlar ödleri kopuyor yani “Eyvah!” falan
oluyorlar. Atatürk heykeli kırılıyor, “Allah!” yani.
Sonra heykel kırıldığı zaman, devlet baskı uyguluyor.
Gezi’nin ardından milletin devletten önemli
olduğunu anlayacağımız bir sürece gireriz,
umudum bu. Kolay bir iş değil. Ama devlet bizim
yarattığımız sanal bir şey ve her şeyi onun üzerine
yüklüyoruz, katliamları onun üzerine yüklüyoruz,
“Katil Devlet” diyoruz. Sorumlu aslında
seçtiklerimiz, atananlar, kolluk güçleri… Yani
hepsi… Devletin ne alakası var bununla, devlet
senin ona uydurduğun bir kılıf. Burada da “baskı
toplumuyla ilgili bir film” diyorsun. Okurken
bunu mu hissettin?
Aynen bunu hissettim. Yani korkunun insana ne
numaralar ne taklalar attıracağını... Benim karakterim
burada “köyün omurgasızı”. Fantastik
bir köy burası. İşte bu ineğin sahiplerinin daha
doğrusu, Hasan Kaçan’ın erkek kardeşiyim ben.
Sarıkız’ın da uzaktan amcası sayılıyor. Bir araba
sevdalısı... Mesela bu taraftan da okunabilir bu
hikaye. Gözüne bir tane Murat 131 kestirmiş.
Araba, manita, öğretmen de güzel, aşk meşk,
falan filan. Yani işsiz güçsüz takımı var köyde.
Bunlar niye işsiz güçsüz? Bu omurgasızlığının
arkasında adamın bu işsizliği, bu güçsüzlüğü
de var. Sabahtan akşama kadar kahvede okey
oynuyorlar. Ve bu Sarıkız’ın sahipleri için
simgelediği sadece bir hayvan sevgisi değil,
sütü, eti, ederi, en önemli şey. Ama bakıyorsun
meseleye, mesela bugün bizim çiftçilerin her
birinin yıllık geliri beş bin lira var mıdır? Yoktur.
Ben geldim burada çekim yaptığımız yere
soruyorum herkesle konuşuyorum, nedir, ne
yapıyorsunuz? İşte, insanları bir ineğe mahkum
bırakan da bu devlet.
Sarıkız’ın iyi oyuncu olduğu söyleniyor.
Müthiş. Oynamıyor yani, o kadar süper natürel
bir inek. Her yönetmenin mutlaka aradığı bir
oyuncu. Bayağı uysal. Mesela dün akşam
çekilen sahnede ineğimizin poposunun bir
aracın sol tarafına doğru gitmesi gerekiyordu
kameranın açısı ve gördüğü resim gereği.
Sarıkızı oynayan inek arkadaşımıza kasanın sağ
tarafından yemek verildi. Böylelikle o tarafla ilgilenirken
kıçı da sola yapışmış oldu.
Eskiden hatırlıyor musun, tarımda kendine yeten
ülkeyiz denirdi. Ama şu an tarımda kendini yetemeyen,
ekonomisi üretime dayanmayan, borsaya
ya da başka bir şeye tabi olan ve giderek
kalabalıklaşan, üçer çocuk istenen bir ülkede
yaşıyoruz. Sorum şu; bu köyden Türkiye’nin
profili çıkabiliyor mu?
Tabii ki çıkıyor. Elbette ki yani hani bu bir senaristin
zaten kurgusunu yapması gereken bir
şey. Köyde hepimiz Anadolu’ya has bir şiveyle
konuşuyoruz ama yörenin neresi olduğu çok şey
değil. Çok belirgin değil. Anadolu’da bir köy. Tarih
içinde bulunduğumuz zaman, bugün. Gomalak
köyü var bir de Topuzlu köyü var. Bu iki köy
arasında da farklılıklar var. Gomalak’ın insanları
daha işsiz güçsüz, bayağı yoksul bırakılmışlar.
Bir şey diyeceğim peki, gözüme battığı için
söylüyorum, Şebnem (Sönmez) var oyuncular
arasında, sen varsın, Gezi Parkı’nın bir
tarafısınız siz, sonra Hasan Kaçan da var. Oyuncular
arasında, kendi aranızda tartışma oluyor
mu? Yoksa burada işimizi yapıyoruz şeklinde
mi?
Dışarıda da yapmıyoruz, benim için bir sıkıntı olmuyor.
Ne sıkıntısı olabilir ki? Niye sıkıntı olsun
ya da şöyle söyleyeyim sıkıntı oluşturacaksa
niye burada olalım.
Ben de onu söylüyorum konuşup
tartışamayacağımız hiçbir şey olmamalı.
Tabii ki olmamalı. Bir diyalog içinde olmak,
bunda hiçbir sıkıntı yok. Aslında bir şey söyleyeyim
mi belki de bu tablonun hoş ve güzel
yanlarından bir tanesi de budur yani. Dünya
tatlısı bir adam şimdi, ne yapayım ben yani.
Hasan abi yani, dünya tatlısı bir adam. Ne
olacak yani. Şunu da söyleyeyim mesela mecliste
atıyorum türbanlı birini görmekse mesele,
yeminle ben türbanlılardan daha çok istiyorum.
Burada bir yöntem ve tarz problemi yaşanıyor,
mesele bu.
Nazım Hikmet Kültür Merkezi’nde eğitmenlik
sürüyor mu?
Elbette, sürüyor ve sürecek. Hayatımın en
keyif aldığım şeyi. Büyük bir anlam yani, o kadar
ki... Evet, bu bizim başrolümüz ve bence
geleneksel yerlerden oyunculuğun, sanatın