You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
gezmişseniz belki görmüşsünüzdür.<br />
Ben 2005 yılında bir oğlumu kaybettim,<br />
vefat etti ona gelinceye<br />
kadar da altı tane düşük vardı o<br />
yedinciydi. Bu oğlum eşimin sekizinci<br />
gebeliği ve eşim bu oğlumu<br />
yaklaşık sekiz ay Hacettepe<br />
Üniversitesi’nin bir odasında tabiri<br />
caizse karantina altında yatarak<br />
dünyaya getirdi. Dolayısıyla biz<br />
96’da evlendik 96’dan 2008’e kadar<br />
yaklaşık 12 yıl çocukla ilgili mücadele<br />
verdik. Hatta “Sözün Bittiği<br />
Yer”in şöyle ilginç bir tarafı vardır,<br />
senaryosu bana geldiğinde ben<br />
oğlumu kaybedeli bir ay olmuştu ve<br />
ben senaryoyu okudum filmi biliyorsunuz,<br />
o film benim hayat hikayem<br />
ama İsmail Güneş bunu bilmeden<br />
yazmış. Ben okuyunca şok oldum<br />
çünkü her şeyiyle aynıydı, bindiği<br />
arabaya kadar aynıydı. Oğlu hastanedeyken<br />
verdiği mücadeleye<br />
kadar aynıydı. İsmail Abi’yi aradım<br />
dedim ki “Ben bu filmde tabii ki<br />
olmak isterim sen hangi rolü uygun<br />
görürsen.” Çok küçük bir<br />
roldü orada bana biçtiği, arkadan<br />
yürüyen bir adamdım. Söylemedim<br />
hiç ona, “Bu benim hayat hikayem”<br />
demedim. Ondan sonra bir daha<br />
görüştük rol biraz daha büyüdü, bir<br />
daha görüştük biraz daha büyüdü.<br />
Son görüşmemizde bana “Başrolü<br />
oynar mısın” dedi hayatımda film<br />
yapmamışım ben. Oynarsın dedi<br />
daha önce bir şov programım<br />
vardı oradan beni izliyordu sürekli.<br />
Sonra ben de “Bana destek olursan<br />
gayret ederim” dedim ama<br />
yine söylemedim bunun benim<br />
hayat hikayem olduğunu. Çünkü<br />
oradaki duygular benim yaşadığım<br />
şeylerdi, benim bildiğim duygular<br />
yeniden bir çalışma yapmama gerek<br />
yok. Sonra başladık filme. Çektik,<br />
bitirdik, vizyona girdi. Ben yine bir<br />
şey söylemedim. Sonra Kıbrıs’ta<br />
bir galaya gittik. Galada bir çay<br />
bahçesinde oturdum İsmail Abi’yle<br />
başbaşa. Anlattım her şeyi söyledim<br />
şok oldu, ağladı. “Niye bunu bana<br />
söylemedin?” dedi. “Söyleseydin<br />
ne ben bunu oynayabilirdim ne sen<br />
bu filmi çekebilirdin. O yüzden hiç<br />
sana bahsetmedim” dedim. Oradan<br />
şuna geleceğim işte çocuk hikayesi<br />
beni hayatta biraz fazla pişirdi.<br />
Benim tarzımdaki oyuncular için<br />
ailenin ve çocuğun çok önemli, çok<br />
besleyici olduğunu düşünüyorum.<br />
Sahne kadar besleyici bana göre<br />
çünkü ben oğlumdan da ve oğluma<br />
gelene kadar olan süreçten oyunculuk<br />
adına ve insanlık adına çok<br />
şey öğrendim. Dolayısıyla birçok<br />
oyuncunun aslında yabancı olduğu<br />
ve oynamakta zorlanacağı duyguları<br />
ben zaten biliyorum şu an. Ben<br />
mesela ağlarken asla katkı maddesi<br />
kullanmam; çünkü çok anım<br />
var benim ağlayabilmeme destek<br />
olacak. Mesela “Sözün Bittiği Yer”in<br />
final sahnesini jimmy jib operatörü<br />
yüzünden 18 tekrarla çektim. 18<br />
tekrarın 18’inde de ağladım çünkü<br />
malzemem çok. O süreç benim için<br />
çok eğitici bir süreç oldu. Konservatif<br />
eğitimden belki üç kat daha etkili<br />
benim için bu süreç.<br />
Komedide seyrettik, dramda<br />
seyrettik sizi, anladığım kadarıyla<br />
bundan sonra da farklı türlerde<br />
seyredeceğiz.<br />
Ama uzmanlığım komedi onu da<br />
araya sokayım<br />
Peki niye komedi?<br />
Yıllardır komedi oynadım, komedide<br />
çok iyiyim. Kendimi övmek<br />
gibi algılamayın ama komedinin<br />
her yerini biliyorum, bir adamı<br />
sahnede nasıl güldüreceğimi çok<br />
iyi bilirim. Dört sene talk show<br />
programı yaptım, espri timing’ini<br />
çok iyi bilirim. Kapalı gişe oynardım<br />
Antalya’da. Çok insan vardır yere
Change language