Walt Whitman - Çimen Yaprakları

www.isaretatesi.com
fikre – o sır onlara verilir ve ona sahip çıkmaları beklenir.
Onunla kıyaslanınca hiçbir şeyin önceliği yoktur – hiçbir şey
onu çarpıtıp değerden düşüremez. Büyük şairlerin tutumu
köleyi sevindirmek, despotu titretmektir. Şairin boynunu
çevirişi, ayak sesleri, bilek hareketleri biri için tehlikeyle, diğeri
için umutla doludur. Şairin yakınına biraz gelin, hiç
konuşmayıp öğüt vermese dahi, en esaslı Amerikan dersini
öğrenirsiniz ondan. İyi niyetle yola çıkıp bir veya birkaç
başarısızlık, halkın aldırışsızlığı ve nankörlüğü, iktidarın keskin
hiddet gösterileri ve askere, topa tüfeğe, ceza kanunlarına
başvurması karşısında yenilgiyi kabullenenler özgürlüğün
hakkını veremez. Özgürlük, başkasına değil, kendine bel
bağlar; gel demez hiç kimseye; bir şey vaat etmez; ışığın ve
sükûnetin ortasında oturur; olumludur, huzurludur, yılmak
nedir bilmez. Sık sık ilerleyiş ve gerileyişlerle, gürültülü
ikazlarla, şiddetle sürüp gider savaş – düşman baskın gelir;
hapishane, kelepçe, boyunduruk, bukağı, darağacı, mermi ve
mengene girer devreye; uykuya yatmıştır ülkü; güçlü gırtlaklar
kendi kanlarıyla boğulmakta, gencecik insanlar birbirlerinin
yanından geçerken yere bakmaktadır: Peki, o memleketten
gitmiş midir özgürlük? Hayır, asla! Özgürlük gidecekse, ilk
gidecek olan değildir – başka her şeyin gitmesini bekler, en
sona kalır. Bir gün ancak bir memlekette eski şehitlerin hatırası
tamamen silinip giderse; hatiplerin ağzından, toplanma
salonlarında, vatanseverlerin büyük adlarıyla alay edilirse;
çocuklar İsa adına vaftiz edilmez de, tiranlar ve hainler adına
vaftiz edilirse; özgürlük yasalarına kerhen izin verilirken,
muhbirlik ve kan parası yasaları halka hoş görünürse; dünya
40