Gençlerle Tevhid Dersleri

یقولواىحت
DOKUZUNCU DERS: LÂ İLÂHE İLLALLAH İSLAM ALÂMETİDİR
2) Dil ile söylemek şartı hariç bu şartlar, kişiye başlangıçta Müslüman hükmünün verilebilmesi için gerekli olan şartlar
değildir. Yani kişiye başlangıçta Müslüman hükmünün verilebilmesi için sadece Lâ ilâhe illallah kelimesini veya “ben
Müslümanım, mü’minim” gibi bu kelimenin manasında olan bir kelimeyi/cümleyi söylemesi ya da İslam dinine
girmeye delalet eden bir söz veya bir fiilde bulunması (yani İslam alametlerinden herhangi birini yapması) 79
yeterlidir. Ancak bu kişi hakkında Müslüman hükmünün devam etmesi için ise İslam’dan çıkaran sözlü veya fiili bir
eylemde bulunmaması gerekir. Şayet kişiye başlangıçta Müslüman hükmünün verilmesinden sonra bu kişi, dinden
çıkartıcı bir eylemde bulunursa mürted olur. İşlediği dinden çıkartıcı bu eylemin, bu kelimeyi söylemeden önce de var
olduğu anlaşılsa dahi bu kimse bize itibarla mürted olup, Allah (azze ve celle) katında ise en başından kâfir olarak
sayılır.
Bu Maddenin Bazı Delilleri
- Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:
ترمأ
لت أقانأ سانلا
ھللاإ لاإ
اللهفمن لاق ھللاإ لاإ
الله عصم مني ھلام
الله ىلع ھبوحسا ھإلا بحقھ سفنو
“Ben, insanlar Lâ ilâhe illallah deyinceye kadar onlarla savaşmakla emrolundum. Her kim Lâ ilâhe illallah
derse, benden malını ve canını korumuş olur. Ancak İslam’ın hakkı hariç. Hesapları ise Allah’a’dır.” 80 Bu hadisinde
Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem), kişinin bu kelimeyi söylemesi ile Müslüman hükmünü alacağını belirtmiştir. Velev ki
bu kişinin kalbinde bunun zıttı olsa bile. Zira Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem) hadiste şöyle buyurmuştur: “Hesapları
ise Allah’a’dır.” Yani, ‘eğer izhar ettiklerinin aksini içlerinde gizliyorlarsa onların hesaplarını Allah (azze ve celle)
görecektir. Bu bizi ilgilendirmez. Biz zahire göre hükmetmek zorundayız.’ demek istemiştir.
ىتح اولوقی
- Usâme b. Zeyd (radiyallahu anhuma) şöyle demiştir: “Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) bizi Cüheyne
kabilesinden el-Huraka boyu üzerine cihada göndermişti. Bizler sabah vakti o kavme baskın yaptık ve onları mağlup
ettik. Ben ve Ensar’dan bir adam onlardan birinin arkasına düşüp ona kavuştuk. Biz onu yakalayıp tam hakim olunca
“Lâ ilâhe illallah” dedi. Bunun üzerine Ensar’dan olan arkadaşım ondan geri çekildi. Fakat ben mızrağımı ona sapladım
ve onu öldürdüm. Medine’ye geldiğimizde bu hadise Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem)’e ulaştı. O bana, “Ey Usâme!
Sen o adamı Lâ ilâhe illallah dedikten sonra mı öldürdün?” buyurdu. Ben, “Ey Allah’ın Rasûlü! O, bu sözü ölüm
korkusuyla sığınmak için söylemiştir” dedim. 81 Yine Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem): “Sen o adamı Lâ ilâhe
illallah dedikten sonra mı öldürdün?” buyurdu ve bu soruyu bana karşı devamlı tekrar etti. Öyle ki ben, bugünden
önce Müslüman olmasaydım diye temenni ettim.” 82 Bir başka rivayette ise Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in
şöyle dediği geçer: “Onun kalbini yarıp da gerçekten bu sözü söyleyip söylemediğini öğrenseydin ya”. 83
Görüldüğü üzere Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem), kelime-i tevhid’i telaffuz etmiş birini, onun zahirini aşmak
suretiyle delilsiz bir şekilde (tahmin ve zanla) kalbine hüküm vererek öldüren Usâme (radiyallahu anhuma)’ı bu
eyleminden ötürü şiddetle kınamıştır.
- Mikdâd b. Esved (radiyallahu anhuma) şöyle demiştir: “Dedim ki: “Ey Allah’ın Rasûlü! Eğer ben kâfirlerden biriyle
karşılaşıp onunla savaşsam da o da benim iki elimden birisini kılıcıyla vurup koparsa, sonra benden kaçıp bir ağaca
sığınsa ve: “Ben Allah’a teslim oldum (Müslüman oldum)” dese, ben onu bunu söyledikten sonra öldürebilir miyim?”
Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurudu: “Hayır onu öldürme”. Bunun üzerine Mikdad (radiyallahu
anhuma): “Ey Allah’ın Rasûlü! O benim iki elimden birisini kopardı, ondan sonra bu sözü söyledi” dedi. Bu defa
79
İleride İslam alametleri konusu işlenecektir -inş-.
80
Buhârî, Müslim, Tirmizî, Nesâî, Ahmed, İbn Mâceh, İbn Hibbân, Taberânî ve Beyhakî rivayet etmiştir. Suyûtî’nin de dediği gibi
hadis mütevatir derecesindedir.
81
Başka bir rivayette: “Onu silahtan korktuğu için söyledi.”
82
Buhârî, Müslim.
83
Müslim.