son şekil

Eğer Bahar bir şeye daha
binmek isterse İbrahim Bey’in
yeni jeton alması gerekecekti ve
bunun için lunaparkın en başına
yürümeleri gerekiyordu. Jeton
alsalar bile babası oyuncaklara
geri yürürken Bahar’ın
yorulacağını, eve gitmek isteyeceğini
ve hatta arabada
uyuyakalacağını tahmin edebiliyordu.
Bahar’ın attığı
çığlıklardan ve gözlerinin
kısılmasından ne kadar mutlu
olduğu belliydi. Yerden 20
metre yukarı çıkmak bir çocuğu
nasıl bu kadar mutlu edebilir
diye düşündü babası. Keşke
evde de onu bu kadar mutlu
etmenin daha kısa bir yolu
olsaydı. Dönme dolabı hareket
ettiren görevli çocukların çığlık
ve ağlamalarına o kadar
alışmıştı ki artık tepki
vermiyordu bile. Eskiden
çocukların mutlu olması karşısında
gülümserdi ama artık o
kadar da etkilemiyordu bu onu.
Nazif Mert
Berberoğlu
11-A Sınıfı
201857
Şu an tek canını sıkan şey havanın iki saate, yani tam eve
döneceği saatlerde, yağmurlu göstermesi ve yanında da
şemsiye olmamasıydı.
Bahar tam dönme dolaptan inmeden önce İbrahim
Bey’in yanından geçen iki çocuklu bir kadın kendisine
seslendi: “Bakar mısınız?”. İbrahim Bey kafasını çevirdi ve
kadın konuşmasına devam etti: “Eve döneceğiz ama iki
jetonumuz arttı, acaba almak ister misiniz boşa gitmesini
istemem.”. İbrahim Bey jetonları aldı ve kadına çok
teşekkür etti.
Bahar indiğinde artık eve gitmesi gerektiğini bildiğinden
bir mutsuzluk vardı ama babasının “Evet şimdi neye
binmek istersin bakalım.” demesiyle yüzü bir anda güldü.
Babası da kızının yüzündeki gülümsemeyi görünce bir
anda neşelendi ve kızıyla hep böyle mutlu olmayı diledi.