son şekil

MUTLULUĞU
ARAMAK
ALİ AKIN DUYAR
11- A SINIFI
201858
On dokuz yaşında hayatının
baharındaki alımlı genç kız, insanları
büyülercesine bir güzelliğe sahip
ormanda geziniyordu. Kim bilir
aklından neler geçiyordu .
Ormandaki kuşlar öttükçe, rüzgar
yaprakları bir ahenk içerisinde
hışırdattıkça adeta bir senfoni gibi
insanı rahatlatıyordu bu sesler. Bu
huzurlu ortam adeta onu mest
ediyordu. Oysaki genç kız güneşin
ufuklarda kaybolduğundan bir
habersizdi. Adeta ruhunu ormana
kaptırmıştı.
Derin düşünceler içerisinde hayatı
ve mutluluğu sorguluyordu. Kötü
insanları, geçmişteki yaşadıklarını
düşünüyor içine bir ağırlık
çöküyordu.
Belki de mutluluğu uzakta değil de
yanı başında aramalıydı. Geçmişte
değil de bugünde yaşamalıydı. Bu
düşünceler içinde yavaşça yürüyordu.
Yanına gelen annesini anca saçlarını
okşayıp ona sarılınca anlayabildi.
Sonrasında hayatı ne kadar sevdiğini
tekrar anlayabildi. Hayatı, mutluluğu,
annesini ve babasını kısacası yaşamayı
sevdiğini kavradı. Annesine baktığında
haklı olduğunu anladı çünkü orda
sevgiyi görüyordu. Ardından eve doğru
yol almaya başladılar. İçinden
geleceğinin bu orman kadar huzurlu
ve sakin olmasını diledi.