son şekil

More documents

Recommendations

Info

ÇİLEKUçaktaydım, uçakta mıydım? Hayır, hayır metrodaydım.Son beş günü sanki gerçek ben başka bir gerçekliğe uçmuşda kendi gerçekliğimde kalan kopyamın yaşadıklarınısinemada izliyor gibiydim, hayır, öz farkındalığın olmamasıdurumu değildi bu sadece. Yaşadığımı hissetmiyordum. Budurum o kadar derin değildi üstüne düşünmedikçe, hergün normal görevlerimi yapıyor, yemeğimi yiyordum. Amageceleri neler olduğunu düşünmeye başladığımdakayboluyorum. Neyse ki uzun süredir aynı rutini takipettiğim için sabahları kendimden emin uyanıyor, alıştığımşeyleri yapıyordum. Üstüne fazla düşünmemeyeçalışarak…Metroya dönelim. Birden burnuma şekerli çilek kokusugeldi, sonra tadı belirdi. Sanırım bir anlığına beni uzunsüredir kovalayan düşünceler dizesinden kurtulmuş, bugarip kokunun nerden geldiğine odaklanmıştım.Benim hemen birkaç adım ötemde, yirmi iki yaşında gibigözüken ama gözünün kenarındaki kırışıklıkların yaşınınyirmi sekiz belki otuz civarlarında olduğunu ele veren,bana göre kısaca, ancak yine de bazı insanlarınortalamadan uzun dediği, kıyafetleri sayesindeolduğundan sıska gözüken, belirsiz, bulanık…
Hakkında bazı şeylere karar veremediğin ancak kesin olanşeylerin sayısını aklında toparlayamadığın insanlardanolan bir adam sakız çiğniyordu sanırım. Kulaklığındangelen garip 2000’ler müziğini duyabiliyordum, bir yerdensonra çok sıkıcı bulduğum için kafamı çevirmek zorundakaldım. Bir dakika sonra onun orda unutmuş gibiydim,çünkü kafamı tekrar çevirip çilek kokusu nerden geliyordiye baktım. Bu sonsuz döngüden çıkmak için birkaçdakika adamın ayakkabılarına bakarak düşüncelerimitoplamaya çalıştım ki aynı şaşkınlığa tekrar düşmeyeyimKafamın içindeki düşünce akışını kendim takip edemiyor,ama çok hızlı olduğundan değil, aksine çok yavaşolduğundan dikkatim dağılıyor, ama bir anlığına dağılsamda nasılsa kafamın içine geri dönüyordum.Bir istasyonda duruyoruz. Nerde olduğumu unuttuğumufark ediyorum, hayır hangi durakta ineceğimi de değil,hangi şehirdeyim? Hiçbir şey düşünemiyorum… Kaçyaşındayım? Demin gayet doğru bir şekilde önümde durankişinin yaşını tahmin edebilmişken ne oluyor bana şimdi,karanlığa giriyoruz. Pencerenin yansımasından kendimebakıyorum. Demin gayet gibi net gelmişti ancak şimdiözellikle odaklandığım için pencerenin üstü buzlu, dahadoğrusu bulanıklık eşit dağılmamış, nerdeyse yağ gibi,hatta yağ çok yerinde olur. Benim gözlerim mi bulanıkyoksa gerçekten biri motor yağını vagonun üstünden midöküyor bilmiyorum, açıkçası üstüne gitmeyi de pekistemiyorum. Motor yağının rengi, kokusu, dokusu… Kısacaona ait her şey midemi bulandırıyor, bu yüzden keskincekafamı çeviriyorum.Metroda birbirini tanımayan yedi insan vardı, aralarındabir metre olmadan bu kadar çok insanın konuşmamasıalışıldık değildir, genelde herkes garip sessizliği, gerilimidağıtmak ister ama sanırım yolculuk sosyal kalıplar için biristisna…Hani bazen üstüne düşünmediğimizşeyleri yaparkenbirden bir düşünce bulutu bizeiçten içe tam tersini yapmamızısöyler ya, bağırmak geliyorduiçimden, oysa biri bana merhabadese bile, hemen kafamı çeviriponu duymazlıktan gelirdim.Huyum kurusun, ancak yine deyahu yarım saattir beraberiz,hiçbir şey söylemeden gitmeninne kadar garip olduğununfarkında değil misiniz diyebağırmak istiyordum.Bu dürtümü, öksürerekgidermek zorunda kaldım, birazrahatlattı bu beni, bu tiktenuzaklaşmak için kafamıpencereden çevirdim. Toplumiçindeki yüzlerce insan nasıl hergün kafayı yemeden duruyorböyle anlarda anlıyorum,içimizdeki bir dürtü bizivazgeçiriyor. Hoş, istesem gayetde bağırabilirdim, hatta şimdi debağırabilirim diye düşünüyorum.Bağırmıyorum.Ayağakalkıyorum. Sesi kaydedilmişkadın trenin başka bir durağayaklaştığınısöylüyor.Yürüyorum. Çilek kokusunutekrar duyuyorum. Kafamıçevirmeden yürümeye devamediyorum.Sıkıcı bir sessizlik vardı, sessizlik denmemeli sanırım çünkükesinlikle sessiz değildi, kulaklıklardan gelen müzikler,ayaklarını yere vuranlar, arada yeni yapılmış tümayakkabılarda olan bir talihsizlik, belki de ekonomikkaygılar yüzünden izin verilmiş kauçuk ciyaklamalar vetrenin gidiş sesinin uğultusu. Ancak yine de insanlarkonuşmuyordu, nerdeyse ısrar eder gibi, birbirine küsmüşçiftler gibi gerilimli bir sessizlik, üstüne düşündükçetırmanan artık insanda bir tik olmasını sağlayacak kadarrahatsız edici, bitmiyor...Çağla ÇiçekTahtasakal11-A Sınıfı201864
Page 1 and 2: Osman UlubaşKayser Fen L ses11-A S
Page 3 and 4: g tmemeye başlamıştı. Sokağın
Page 5 and 6: Çok karmaşık duygular içerisind
Page 7 and 8: için sabırsızlanıyordu .Babası
Page 9 and 10: ZAMANParkın oradaki simitçiden si
Page 11: Adam hizmetlinin varlığını çok
Page 15 and 16: ÖLÜM KORKUSUSaatler akşamüstü
Page 17 and 18: Tam yolun ortasındaydı ki araban
Page 19 and 20: onun seveceği türden bir çalış
Page 21 and 22: Arabanın içinde nefesidüzelene k
Page 23 and 24: Eğer Bahar bir şeye dahabinmek is
Page 25 and 26: TEBESSÜMZeynep Gülşen Aydın11-A
Page 27: Hakikaten teyzesinin dediği kadar
Page 31 and 32: Furkan EmreÖztürkGAZETECİ11/A S
Page 33 and 34: O ilerledikçe ben de ilerliyorum,
Page 36: G E C ESaat gece on iki. Sokaklar c

son şekil

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?