MAZOWSZE.

76
wrosła, derki i t. p. Gdy wejdą do chaty, jeden z nich kijem
albo młotkiem stuka o podło ^ę lub klepisko, a drugi prawi gadkę *) :
Uderzam babę o piec,
j-az wyskocył z baby
malowany chłopiec.
Z tego chłopca,
baran i owca.
A z tego barana
mleko i śmietana.
A z tej śmietany,
kościół murowany.
2. W okolicy Węgrowa,
wią 2 ) chłopcy :
Ojce nasz! — w Wierzbowie
pobili się dziadowie.
Jeden uciek pod niebo,
tam mu ciele zabiegło.
A ty ciele nie chroboc,
bo ja nie spał całą noc.
Bo mi baby nie dały,
za kury mnie posądzały.
Bodaj ja z tej góry spad,
jeżeli ja kury krad,
tylko mój brat.
Matka (mi je) gotowała,
ja tylko jad.
Idę sobie koło stępy,
chlib leży napocęty.
A w tym kościele
ludzi bardzo wiele.
Przyleciał kruk,
postawił próg.
Przyleciały kawki
postawiły ławki.
Przyleciały wrony,
Postawiły dzwony.
Lud Serya V. str. 276. Serya IX. str. ISO.
Wójcicki: Pieśni ludu, II. str. 272.
Zeg. Pauli: Pieśni pol. str. 177.
Liwa i t. d. obchodząc wieś pra-
Wielkanoc.
Kraję, kraję, dzieciom daję,
baba przysła i mnie łaje.
Idę sobie koło komory,
baba masło robi.
Babo, babo, daj mi masła,
a ona mnie w pysk trzasła.
Babo, daj mi maślanki,
ona porwała na mnie kijanki.
Idę sobie miedzą,
chłopcy pączki jedzą.
Ja im jeden łap,
oni mnie w łeb chlap!
Amen.
Lud Serya V. str. 277.
1. Przy pieczeniu ciasta, osoba która go w piec kładzie,
nie powinna siadać dopóki takowe jest w piecu ; inaczej ciasto
to opadnie.
4 ) Niekiedy rozpoczynają ją od wyrazów :
Ja mały zacek, Ja z brodą do baby,
skocyłem na krzacek. lic (lekuj) babo, bom słaby.
A z krzacka na wodę, Baba do mnie z kijem,
stłukłem sobie brode. ja z babą sie bijem.
2 ) Niekiedy gadkę tę prawią chodząc po dyngusie.
77
2. Po resurrekcyi, kto wracając z kościoła najpierw od
domu dobiegnie, temu się będzie wieśdź bydle. (Kraszew.
Rasztów).
3. Jeśli jajek do święconego będzie na stole do pary (liczba
parzysta), to panna lub dziewka z tego domu pójdzie w tym
roku za mąż. Jajka bywają po większej części białe ; mała
ich tylko cząstka jest pisaną t. j. ma białe wzorki na czar-
nem lub żółtem tle. (Ob. Mazowsze, I. str. 138).
W y k u p .
W drugie święto Wielkanocne nad ranem lub w nocy jeszcze,
chłopcy chodzą z koszykami i kobiałkami po wsi od chaty do
chaty po Wykupie i otrzymują różne dary jak jadło święcone
i napitek (jaja, chleb, ser i t. d.) 1 ). Śpiewają wtedy :
27.
Od Radzymina, (Rasztów, Klembów).
g^EEŁg^gipp^
M'y ' M
Posłuchajcie po —siu —cha —ce co po-wie—dzą po - wie — da — ce.
*) Autor listu w Gazecie Codziennej, Warsz. 1853, N. 75 mówi że:
W Stanisławowskiem (Mazowieckiem) na Wielkanoc, chłopaki
wiejskie po kolei gromadkami przychodzili pod okna późnym
wieczorem śpiewali tonem zbliżonym do nucenia przyśpieszonego
(niby recitativa) w takcie zakrawającym na marsz, głosząc
w śpiewce jak chodzą od jednego do drugiego, i od każdego
otrzymują datki ; za przykład niech posłużą dwa wiersze :
Od synkarki do Marcina,
ten nam postawi garniec wina.
Tu autor listu dodaje, że w wielu okolicach kraju Gryzonów
(Graubiindten) w Szwajcaryi, w d. 1 marca wszystkie dzieci
mogące biegać i starsze , z radosnemi okrzykami obiegają po
wsiach i zapowiadają zbliżanie się wiosny przy odgłosie dzwonków
i dzwoneczków, które zwykle zawieszają się u szyj krów,
gdy mają iść w góry Alpy. Szumna ta gromadka zatrzymuje się
przed każdym domem, a mieszkańcy dają tym dzieciom jako
zwiastunom wiosny : masła, jaj, mąki i t. p. dary.