Badania polimorfizmu i dynamiki izomerów neoheksanolu

ogrzewaniu) wskazań termometru w stosunku do rzeczywistej temperatury badanej próbki.
Daje to błąd rzędu 0.5 K przy oszacowaniu temperatury przejścia fazowego.
II. 1. 1. Literaturowe rezultaty badań przejść fazowych
w 2,2-dwumetylobutanolu i 3,3-dwumetylobutanolu
Dwa spośród czterech izomerów neoheksanolu czyli 2,2-DM-1-B oraz 3,3-DM-1-B, zostały
wcześniej zbadane przy zastosowaniu metody termicznej analizy różnicowej DTA [Chan i
Johari, 1974; Edelmann, 1990, i inni 1991] i DSC [Massalska–Arodź i inni, 2004].
Temperatury przejść fazowych dla neoheksanolu podane przez R. K. Chan’a i G. P.
Johari’ego [Chan i Johari, 1974] z pomiarów DTA są następujące: T g = 163 K T c = 183 K,
oraz T m = 241 K, gdzie: T g , T c i T m to temperatury odpowiednio przejścia szklistego,
krystalizacji i topnienia. Uzyskana faza szklista jest szkłem fazy plastycznej. Wyniki badań
prowadzonych przez R. K. Chan’a i G. P. Johari’ego również dla innych neo-alkoholi
ukazują, że substancje te, podobnie jak alkohole alifatyczne, które były przedmiotem badań
Timmermansa [Timmermans, 1961], charakteryzują się posiadaniem fazy plastycznej. Obie
klasy substancji są glass-formerami i tworzą fazę szklistą plastycznych kryształów.
Substancja 2,2DM-1-B była przebadana przez R. Edelmanna, przy użyciu metody
DTA przy różnych ciśnieniach p w zakresie temperatur 100 K - 340 K [Edelmann, 1990;
Edelmann i inni 1991]. Dla neoheksanolu przy p=0 uzyskane zostały przejścia fazowe w
następujących temperaturach: C3’→C2 (187.9 K), C3’’→C2 (196.4 K), C3→C2 (198.6 K),
C2→C1 (210.4 K), C1→L (250.6 K) oraz uzyskano przejście szkliste. Szkło uległo
mięknięciu przy temperaturze 158 K. Przy wyższych ciśnieniach polimorfizm staje się jeszcze
bogatszy o dodatkową fazę C IV (rys.II.2).
Substancja 3,3-DM-1-B została przebadana metodą DSC na mikrokalorymetrze Pyris-
1 DSC firmy Perkin - Elmer w Osace, Japonia. Zarejestrowany polimorfizm [Massalska–
Arodź i inni, 2004] silnie zależy od szybkości ochładzania substancji, mianowicie wolne
ochładzanie z tempem 5 K/min powoduje rejestrację anomalii na krzywej ochładzania, która
odpowiada za spontaniczną krystalizację przechłodzonej cieczy izotropowej w temperaturze T
= 195 K. Natomiast, ochładzanie badanej próbki z tempem 10 K/min nie pozwoliło na
zaobserwowanie żadnej anomalii na krzywej termicznej. Jednakże w trakcie ogrzewania
uzyskano przejście szkliste w temperaturze około T g = 150 K, które na termogramie objawiło
14