Badania polimorfizmu i dynamiki izomerów neoheksanolu

Rysunek II.16 przedstawia wyniki obserwacji dryftu dla substancji 3,3-DM-2-B w
pobliżu przejścia szklistego przy temperaturze T g = 223 K, które ilustrują relaksację entalpii w
szkle i przechłodzonej fazie plastycznej.
250 500 750 1000 1250 1500
300
8
Temperatura [K]
250
200
150
100
4
0
-4
-8
dT/dt [mK/min]
250 500 750 1000 1250 1500
Czas [s]
Rysunek II.16. Zmiana „dryftu” w pobliżu przejścia szklistego fazy plastycznej dla 3,3-DM-
2-B. Krzywa czerwona pokazuje zmiany temperatury podczas ogrzewania równymi porcjami
energii.
Rysunek II.17 przedstawia punkty C p (T) uzyskane metodą punktową podczas ogrzewania
substancji 3,3-DM-2-B poddanej wcześniejszemu ochładzaniu z tempem 1 mK/min. Próbka
wykazuje bogaty polimorfizm fazy stałej. Zostały zarejestrowane trzy przejścia pomiędzy
kolejnymi fazami C4→C3, C3→C2 oraz C2→C1 i topnienie fazy C1.
Wartości temperatury poszczególnych przejść fazowych oraz skoku
Δ H i Δ S jakie
im towarzyszą zebrano w Tabeli II.4. Nie udało się zarejestrować mięknięcia szkła GC4
obserwowanego metodą dryftową. Podczas ogrzewania próbki, w temperaturze 239 K
pojawia się anomalia dająca bardzo mały efekt cieplny o charakterze endotermicznym, którą
wiążemy z przejściem fazy plastycznej C4 do innej fazy plastycznej C3. Dalsze ogrzewanie
powoduje pojawienie się w temperaturze 255 K anomalii odpowiadającej przejściu fazowemu
C3→C2 pomiędzy fazami plastyczno-krystalicznymi. Efekt cieplny w tym procesie jest
większy od efektu niżej temperaturowego. W trakcie tego przejścia próbka silnie pochłania
ciepło, co świadczy o znacznym wzroście nieporządku molekuł. Kolejne przejście C2→C1
jest bardzo słabe. Największy efekt cieplny towarzyszy topnieniu w temperaturze 275 K.
36