Badania polimorfizmu i dynamiki izomerów neoheksanolu

manganinowego podłączony do naczynia pomiarowego obok platynowego termometru
oporowego. Dla utrzymania stałości temperatury niezbędnej do wyeliminowania strat ciepła
pomiędzy osłoną adiabatyczną a naczyńkiem pomiarowym, zastosowano dodatkowo dwie
termopary dwupunktowe. Jedna końcówka termopary jest przymocowana do naczyńka z
próbką, a druga do osłony adiabatycznej. Pomiaru ilości ciepła dostarczonego w
eksperymencie do naczyńka z próbką dokonuje się poprzez pomiar mocy prądu grzejącego i
okresu grzania.
Układ próżniowy kalorymetru składa się z pompy dyfuzyjnej i pompy rotacyjnej oraz z tzw.
rezerwuaru próżni wstępnej o objętości 70 l. Niedogodnością w stosowaniu tej metody jest
użycie dużej ilości substancji tak, aby jej pojemność cieplna była porównywalna z
pojemnością cieplną naczynia kalorymetrycznego. Jednak im większa próbka tym większa
dokładność pomiaru ciepła właściwego. Czułość pomiaru temperatury wynosi 10 μK.
Rysunek II.8. Schemat kalorymetru adiabatycznego: 1 - grzejnik, 2 – próbka, 3 - osłona
adiabatyczna, 4 - osłona wolno wisząca, 5 – zbiornik wewnętrzny, 6 - zawieszka ekranu, 7 –
rurka centralna, 8 – ekran, 9 – płaszcz wewnętrzny, zbiornik azotu, 10 – rurka cieplna, 11 –
rurka wewnętrzna w komorze z azotem, 12 – izolacja, 13 – płaszcz próżniowy.
26