2045/D - Instytut Fizyki JÄ drowej PAN

Barbara Obryk rozprawa doktorska - 36 -
LiF:Mg,Cu,P
4
Sygnal TL [
j.u.]
1
2
3
50 100 150 200 250
Temperatura [ 0 C]
Rysunek 2.3.3.4.3. Doświadczalna krzywa świecenia dla detektora LiF:Mg,Cu,P wraz z rozkładem na
indywidualne piki. Detektor naświetlony dawką 1,5 mGy od promieniowania gamma, odczytany
w warunkach liniowego grzania z szybkością 2°C/s [Bilski2002].
• Całkowanie krzywej świecenia
Jedna z prostszych metod analizy krzywych świecenia używana w pracy to całkowanie
sygnału TL w ustalonych granicach temperaturowych, odpowiadających położeniu pików
dozymetrycznych (głównych), takich jak piki 4, 5 i 5a, oczywiście w przybliżeniu, albowiem
utrudniają to zadanie piki wysokotemperaturowe, które nakładają się na obszar pików
głównych. Niestabilne temperaturowo piki niskotemperaturowe, też stwarzające problemy,
albowiem nie jest łatwo je oddzielić od obszaru pików głównych, są usuwane z krzywej
świecenia poprzez wygrzewanie (anilację) poekspozycyjne, przez 10-30 minut w temperaturach
100-120°C.
• Dekonwolucja krzywej świecenia
Ponieważ krzywa świecenia jest zazwyczaj krzywą złożoną, będącą sumą od kilku do
kilkunastu pojedynczych pików, więc naturalną metodą jej analizy jest tzw. dekonwolucja.
Dekonwolucja polega na rozkładzie krzywej świecenia na poszczególne piki składowe,
opisywane takimi parametrami jak amplituda piku, I max , położenie maksimum piku, T max , pole
powierzchni pod pikiem, ΣI, jak również energia wiązania danego rodzaju pułapki elektronowej
odpowiedzialnej za dany pik, E a (energia aktywacji).
Krzywe świecenia przedstawione na rysunkach 2.3.3.4.1, 2.3.3.4.2 i 2.3.3.4.3, wraz
z ich rozkładem na pojedyncze piki składowe są zgodne z terminologią zaproponowaną przez