2045/D - Instytut Fizyki JÄ drowej PAN

Barbara Obryk rozprawa doktorska - 95 -
detektorów MCP-N(P2) po naświetlaniach protonowych, układają się zgodnie (w granicy błędu
pomiarowego) z relacją UHTR(350) dla naświetlań elektronowych detektorów MCP-N(P2).
UHTR(350)
1,0
0,8
0,6
0,4
Co-60 (P1)
10 MeV elektrony (P1)
10 MeV elektrony (P2)
24 Gev/c protony (P2)
MCP-N
0,2
0,0
10 100 1000
Dawka [kGy]
Rys. 5.2.2. Zależność współczynnika wysokotemperaturowego UHTR(350) od dawki dla detektorów
MCP-N (seria produkcyjna pierwsza, P1), wyznaczona po ekspozycji promieniowaniem gamma 60 Co
i elektronami o energii 10 MeV oraz dla detektorów MCP-N (seria produkcyjna druga, P2), wyznaczona
po ekspozycji elektronami o energii 10 MeV i protonami o energii 24 GeV/c.
Na rys. 5.2.3 przedstawiono zależność współczynnika UHTR(T x ) obliczonego dla obu
temperatur granicznych pomiędzy charakterystycznymi obszarami krzywej świecenia, 250°C
i 350°C. W części A tego rysunku, razem z wynikami dla naświetlań elektronami pokazano
wartości dla naświetlań gammowych dla tej samej serii produkcyjnej detektorów MCP-N(P1),
natomiast wyniki naświetlań elektronami dla drugiej serii produkcyjnej detektorów MCP-N(P2)
zobrazowano w części B, razem z wynikami ekspozycji protonami o energii 24 GeV/c,
wykonanymi na detektorach z tej samej serii. Zebrane wyniki uzasadniają tezę, że współczynnik
UHTR(250) może być używany do dozymetrii już od dawki 1 kGy, a ulega on nasyceniu
powyżej 100 kGy. Natomiast UHTR(350) zaczyna być użyteczny od około 20 kGy i nie ulega
wysyceniu aż do około 1 MGy. W ten sposób jest pokryty cały przedział dawek od 1 kGy do
1 MGy.
1,0
0,8
MCP-N(P1)
UHTR(250)
UHTR(350)
0,6
UHTR
0,4
0,2
0,0
A)
1 10 100 1000
Dawka [kGy]