2045/D - Instytut Fizyki JÄ drowej PAN

Barbara Obryk rozprawa doktorska - 93 -
Granice przedziałów całkowania nie są wartościami bezwzględnymi, powinny być
nieznacznie modyfikowane w zależności od rzeczywistej szybkości narastania temperatury
detektora (w pomiarach stosowano nominalną szybkość 2ºC/s). Można je korygować poprzez
sprawdzenie położenia piku głównego (dla niskich dawek), który dla stosowanych na potrzeby
pracy grup detektorów i warunków pomiaru znajdował się w temperaturze ok. 225ºC.
W przypadku przesunięcia temperatury tego piku, również granice całkowania należałoby
odpowiednio przesunąć.
Natomiast zależność liczby zliczeń, we wszystkich trzech wyodrębnionych wyżej obszarach
krzywej świecenia, od dawki (skala logarytmiczna) przedstawiona jest na rys. 5.1.3. Jak można
zaobserwować, zakres stosowalności pierwszego obszaru to poniżej 5 kGy, drugiego 5-50 kGy,
a trzeciego powyżej 50 kGy.
3x10 7
0-250 o C
250-350 o C
350-550 o C
(j.u.)
Sygnal TL
2x10 7
1x10 7
0
0,01 0,1 1 10 100 1000
Dawka (kGy)
Rys. 5.1.3. Charakterystyka dawkowa dla trzech zakresów sumowania sygnału TL: 0-250°C, 250-350°C
60
i 350-550°C uzyskana dla ekspozycji gamma od Co [Obryk2009].
5.2. Metoda pomiaru dużych dawek przy pomocy współczynnika UHTR
Metodę wyznaczania dawki w zakresie dawek powyżej ok. 5 kGy, można ulepszyć
zastępując bezwzględną liczbę zliczeń, stosunkiem liczby zliczeń w obszarach drugim i trzecim
(>250ºC) do całkowitej liczby zliczeń. Uzyskuje się w ten sposób parametr, słabiej zależny od
warunków pomiaru.
Współczynnik wysokotemperaturowy UHTR(T x ) zdefiniowano jako stosunek sygnału TL
scałkowanego dla temperatur powyżej temperatury T x , do całkowitego sygnału TL, czyli
UHTR T
T
max
∑
I
T
T = Tx
(
x
) =
Tmax
∑ I T
T = T min
(5.2.1)