ė - Śląska Biblioteka Cyfrowa

Uczona promienność,
czyli wspomnienie
o Profesor Alinie Kowalskiej
Włodzimierz Wójcik
Moje pisanie wspomnienia o Alinie Kowalskiej jest czymś
bardzo bolesnym, ale przecież ma także i swój sens. Na początku
stycznia 2001 roku pochowaliśmy Ją — po uroczystej mszy
w miejscowym kościele — na położonym na wzniesieniu czeladzkim
cmentarzu. Jednak ja nie mogę o Niej myśleć jako o zmarłej.
Ciągle jest dla mnie żywa, energiczna, uśmiechnięta; jawi
mi się w przypominanych obrazach w różnych fazach życia,
niczym w kalejdoskopie. Idę tedy myślami w tę minioną przeszłość,
w ten czas, gdy — pełni entuzjazmu, energii i wiary
w sens wykształcenia, my, ludzie z zagłębiowskiego, wielkoprzemysłowego
regionu — studiowaliśmy polonistykę w Krakowie,
na słynnym Uniwersytecie Jagiellońskim. Ona była rok
wyżej, ale mieliśmy wspólnych nauczycieli akademickich.
Wspaniałych profesorów. Oto oni: Ewa Ostrowska, Zenon Klemensiewicz,
Witold Taszycki, Irena Bajerowa. Nazwiska imponujące…
Alinka jako studentka pozostaje w mojej pamięci jako
uosobienie rzeczowości, pracowitości, delikatności, taktu i przyjaźni.
W tamtym krajobrazie żyliśmy także w blasku innych
63