ė - Śląska Biblioteka Cyfrowa

THAK nabity i biegając na koniu po rynku, strzelił między
ludzi na to podsienie, kędy przekupki teraz siadają.
Przy tym świadek wyznał, że to widział i stał z panem
Janem Kamieńskim i z panem Zygmuntem Siemiońskim
tamże na tym podsieniu przed domem Kosmalinej,
kiedy Walenty Mroskowicz, sługa pana Jana
Sulikowskiego, przy nich tam stojąc, strzelił po strzeleniu
pana Krzysztofa Siemiońskiego z PUTHAKU, i to
widział, że ten PUTHAK, kiedy strzelić miał, prosto ku
ratuszowi w górę [wzgorę] podniósł i obrócił i wystrzelił,
ale ten to sługa pana Sulikowskiego żadnego nie zabił.
Dalej wyznał, że był przy tym i widział, kiedy PU-
THAK tenże sługa pana Sulikowskiego w izbie Kosmalinej
nabijał i nie wbił do niego tylko ładunek, w którym
była kula a proch, a że SZTABÓW żadnych do niego
nie wbijał, a że świadek wie o tym pewnie, że ich
przy sobie tenże sługa pana Sulikowskiego nie miał.
s. 162—163
Podobnie zeznawał Maciej Oparka z Łagiewnik: „pan Krzysztof
Siemioński, biegając na koniu, PUTHAK mając, obrócił PU-
THAK prosto do ludzi i strzelił z niego” (s. 163). Także Griger
(Grzegorz) Wolnik przyłączył się do głosów poprzedników:
„pan Krzysztof Siemioński [...] PUTHAK mając, i obrócił się do
ludzi i strzelił z niego między lud” (s. 164). Walek Kuś, przytaczając
słowa samego obwinionego, używa słowa RUSZNICA
jako nazwy narzędzia zbrodni: „Nabroiliśmy, a tośmy się popili
u Kosmalinej i strzeliłech z RUSZNICE, ale nie wiem, kędych
strzelił” (s. 165).
Alina na stronie 162 dała przypis, że PUTHAK to „rodzaj broni,
rusznica”. Jako zawołany skrablista wiem doskonale, że nie
ma i nie było nigdy w polszczyźnie sześcioliterowego słowa PU-
THAK. Jest natomiast pasujące do przywoływanych kontekstów
wyrażenie wojskowe PÓŁHAK. Można domyślać się tylko,
skąd wzięła się pomyłka Autorki: po pierwsze, nie była szkolona
wojskowo, więc nie domyśliła się, że w tych tekstach zeznań
nie wystarczy sama transliteracja; po drugie, w owocze-
73