Zobacz pełne wydanie (PDF) - SÄ deczanin

v www.sadeczanin.info
karz jak uko cha ny przez nas wszyst kich
Ja nusz Ko szyk – to jednak zie mia sta je
się smutniejsza – tak pożegnała zmarłego
28 maja 1980 r. Janusza Koszyka, lubia
ne go w No wym Są czu re dak to ra,
jego macierzysta redakcja „Gazety Krakowskiej”.
Ja nusz Ko szyk (1933–1980) uro dził
się w War sza wie, ale czuł się są de cza ni -
nem z krwi i ko ści, w mie ście nad Du naj -
cem i Kamienicą spędził lata szkolne
i gimnazjalne, maturę zdawał w Liceum
im. Jana Długosza. W 1955 r. założył
„Wiadomości Sądeckie”, wspierał tzw.
eksperyment sądecki. Należał do wymierającej
już rasy sądeckich patriotów lokalnych.
Kochał ziemię sądecką, służył
jej swym ta len tem.
Występował z orkiestrą Podhalańczyków
z ludowymi pogwarkami, posługując
się ze sma kiem, wy czu ciem,
humorem i błyskotliwością, miejscową
gwarą. Współpracował jako gawędziarz
Marcin Nalepiok, Pietrek Syska i Marcin
Ło poł ko, ja ko au tor tek stów z ra -
diem („W we so łym au to bu sie”),
telewizją (w „Szklanej niedzieli”), zespołami
„Sądeczanie” i „Lachy”. Kochał
ży cie i kochał lu dzi. Był do brym i ser -
decznym człowiekiem. Nawet w interwen
cyj nych ar tyku łach trak to wał
krytykowane osoby z życzliwością, a reda
go wa na przez nie go no wo są dec ka
mutacja w niełatwych dla prasy czasach
by ła bar dziej ludz ka i cie pła niż in ne pu -
blikatory. Oddziałem terenowym „GK”
kierował przez 18 lat.
Kazimierz Strachanowski
Dziennikarz PAP, reporter i felietonista
„Dzien ni ka Pol skie go”, współ pra -
cownik wielu innych czasopism (m.in.
„Dunajca”, „Głosu ZNTK” i „Głosu Sądeckiego”)
i stacji radiowych. Pseudonim:
Jacek Kujawa, Maciej Szreniawa,
Strach.
Choć po cho dził z Ku jaw, to ca łe swo -
je bogate życie związał z górami, z Podha
lem i Są dec czy zną. Miał in stynkt
dzien ni kar ski, ła twość pi sa nia, rzad ką
dziś umiejętność przybliżania czytelnikom
za rów no lu dzi zna nych, jak i zwy -
czaj nych, któ rzy dzię ki je go ta len to wi
sta wa li się nie zwy czaj ny mi. W la -
tach 60. XX wie ku był ko men dan tem
huf ca ZHP i ak to rem Te atru im. Mo -
drzejewskiej w Zakopanem, współorganizatorem
„Jesieni Tatrzańskiej”.
Przez wie le lat pra co wał w Pol skiej
Agencji Prasowej. Niegdyś jeden z ważniej
szych po li tycz nych de cy den tów
w Nowym Sączu zapytał go:
– A pan to do ja kiej ga ze ty pi sze
Kazimierz żartobliwie odparł:
– A ja to do wszyst kich!
Drugim (a może
pierwszym) domem
Stracha była redakcja
w budynku przy
ul. Narutowicza 6.
W drzwiach witała gości
czarna tabliczka, na której
widniał wyryty białymi
literami napis: „Polska
Agencja Prasowa PAP
Oddział w Nowym Sączu”.
Prominentowi nie mogło się to pomieścić
w gło wie. A prze cież tak by ło, bo je go
interesujące informacje z Nowosądeckiego
poprzez PAP trafiały do najodleglejszych
zakątków kraju i za granicę.
Długie lata mieszkał w Nowym Sączu.
Tutaj jego żona, Anna Leszczyńska,
peł ni ła funk cją wi ce dy rek to ra Wo je -
wódz kie go Ośrod ka Kul tu ry. Dru gim
(a mo że pierw szym) do mem Stra cha
Źró dła
była jednak redakcja w budynku przy ul.
Narutowicza 6. W drzwiach witała gości
czar na ta blicz ka, na któ rej wid niał
wyryty białymi literami napis: „Polska
Agen cja Pra so wa PAP Od dział w No -
wym Są czu”. Da lej wcho dzi ło się
do wą skie go po ko iku, wy po sa żo ne go
w drewniane, regionalne meble. Najważniejszym
elementem urządzenia biura
był teleks (o telefaksach, komputerach
i in ter ne cie nikt wte dy na wet nie ma -
rzył), dzięki któremu informacje płynęły
do Warszawy, a potem – w świat.
Ka zi mierz Stra cha now ski zmarł
w 1996 r. w wie ku 58 lat.
Je rzy Ste in hauf
Je rzy Ste in hauf (1932–1973) – po -
cho dził ze Stry ja, w No wym Są czu
osiadł wraz z ro dzi ną za raz po woj nie
z Niemcami. Absolwent I LO im. J. Długo
sza w No wym Są czu i Wy dzia łu
Dziennikarstwa UJ, publicysta i reporter
„Dzien ni ka Pol skie go” 1954–73,
wieloletni kierownik działu terenowego,
felietonista TV Kraków, współpracownik
„Przekroju” i „Życia Literackiego”.
Podejmował tematykę historyczną, wojskową,
kombatancką, popularno–naukową.
Tre ner i za wod nik San de cji,
upra wiał lek ko atle ty kę, fut bol, szczy -
piorniaka, koszykówkę.
Był wytrwałym popularyzatorem Sądecczyzny
na łamach prasy.
Zginął tragicznie w Krakowie prawdopodobnie
w związku z jedną ze swoich
publikacji.
Oprac.: JERZY LEŚNIAK
Bo le sław Fa ron, Problematyka regionalna w„Almanachu Sądeckim”. Rekonesans, „Rocz nik Są dec -
ki:, t. XXXVIII, Nowy Sącz 2010; Kazimierz Golachowski, Dzie je pra sy no wo są dec kiej (1891-1961),
Rocznik Sądecki”, t. V, Nowy Sącz 1962; Renata Kopacz, Forum prasy sądeckiej (materiały konferen
cyj ne), Bi blio te ka Pu blicz na w Mu szy nie, 2010; Ja cek La chen dro, Pra sa wo je wódz twa kra kow -
skie go w la tach 1918–1939, Hi sto ria Ia gel lo ni ca, Kra ków 2006; Je rzy Le śniak, Au gu styn Le śniak,
En cy klo pe dia są dec ka, Wyd. Ja giel lo nia, No wy Sącz 2000; Le szek Mi gra ła, Dawna prasa nowosądec
ka (referat opracowany na Forum Prasy Sądeckiej, Nowy Sącz, 2 lipca 2010);
Wa le ry Pi sa rek, Pra sa nasz chleb po wsze dni, Wyd. Osso li neum, Wro cław 1978; Bog dan Po to niec,
Prasa nowosądecka w latach 1891–1996, t. XXV, No wy Sącz 1997; Mar ta Tre it, Iwo na Droź dzik,
Wy sta wa pra sy no wo są dec kiej (ze zbiorów Sądeckiej Biblioteki Publicznej im. J. Szujskiego), Nowy
Sącz – Mia stecz ko Ga li cyj skie, li piec 2010; Jan Wnęk, Ga ze ta „Zwią zek Chłop ski”, „Są de cza nin”,
nr 8, 2009; Zbio ry ar chi wal ne: Ma ria Ku rze ja-Świą tek, Je rzy Le śniak.
WRZESIEŃ 2010 Sądeczanin 65