Zobacz pełne wydanie (PDF) - SÄ deczanin

KULTURA
dzinie znane jest wyjątkowe połączenie
talentów artystycznych i zmysłu do interesów.
A u Jana to było szczególne, on
był w tym mi strzem.
– Z Mar tą Eg gerth roz ma wiał Pan
kilkakrotnie – pytam.
– Tak. Ona przy je żdża ła do Pol ski,
do Warszawy, do Łańcuta i do Krynicy.
Pamiętam, jak czekałem na nią na Okęciu.
Jest. Przy le cia ła. Za wio złem ją
do ho te lu. „Bri stol” był w re mon cie.
Zgo dzi ła się na „Eu ro pej ski”. Po tem
obo wiąz ko wo od wie dzi li śmy Po wąz ki,
gdzie spoczywa Jan Kiepura. Były kwiaty
i zni cze. Pa mię tam, jak ją póź niej wio -
złem z War sza wy do Kry ni cy. Ona
bar dzo ba ła się szyb szej jaz dy. Ca -
łe 400 km je cha łem 60 na go dzi nę.
Na więcej nie pozwoliła. Myślałem, że
zwariuję. W Krynicy troskliwie się nią
opiekowaliśmy. To były niezapomniane
przeżycia.
Przy ka za nia Pa ni Mi ry
Czas koń czyć tę opo wieść. Bo gu sław
Kaczyński zna dziesiątki anegdot z życia
wielkich artystów. Publiczność Europejskiego
Festiwalu im. Jana Kiepury wielokrotnie
słyszała już opowieść o tym, jak
to zaprzyjaźniona z nim niezapomniana
Mira Zimińska (szefowa Mazowsza)
napominała: – Boguś! Pamiętaj, nigdy nie
zakładaj publicznie okularów, bo postarzają!
I nigdy nie przechodź na emeryturę,
bo to ta kże po sta rza!
A liczyła wtedy 96 lat! Nigdy na emeryturę
nie przeszła, do końca swoich dni
żelazną ręką trzymała słynny zespół,
a miała zaległego urlopu 2430 dni…
Kie dyś w te le wi zji pan Bo gu sław
w trakcie audycji miał odczytać list Stanisława
Moniuszki do matki. List przyniósł,
ale – zgodnie z przykazaniem pani
Mi ry – nie za brał oku la rów. A tu świa -
tło by ło kiep skie. Za miast li ter i zdań wi -
dział ja kieś rząd ki ma łych… kot ków
i pie sków. Nie by ło wyj ścia, ca ły ów
tekst wielkiego kompozytora wyrecytował
„z głowy” i była to improwizacja.
Kie dy póź niej z od two rze nia wi deo
w do mu obej rzał jesz cze raz pro gram,
do szedł do wnio sku, że sam mistrz Mo -
niuszko lepiej by do swojej rodzicielki
nie napisał.
PIOTR GRYŹ LAK
Bolesaw Furmanek z żoną Julią Lucyną i synkiem Jerzym, 1940 r.
Furmankowie: pięć pokoleń fotografów
Wier ni Są dec czy
W No wym Są czu nie zmien nie w tym sa mym miej scu (ul. Ja -
giellońska 57) od 1936 r. działa zakład fotograficzny „Foto-
-Ars” rodziny Furmanków. Założycielem firmy był przybyły
na początku lat 30. z Wielkopolski, najpierw do Żegiestowa,
a potem do Nowego Sącza Bolesław Marian Furmanek, którego
ojciec i dziadek także parali się fotografią.
Bo le sław (ur. 5 paź dzier ni -
ka 1896 r. w Strzał ko wie k.
Poznania), człowiek wielu talen
tów, ab sol went Aka de mii
Sztuk Pięknych w Monachium, studiował
ta kże we Wied niu, wła dał bie gle
sied mio ma ję zy ka mi, był fo to gra fem
na stat kach pa sa żer skich „Po lo nia”
i „Batory”. Na Sądecczyźnie za sanacji
za sły nął por tre ta mi pan i pa nów,
któ rzy usta wia li się w ko lej ce dla
uwiecznienia swoich konferektów. Był
pa trio tą, pod czas woj ny dzia łał
w ZWZ, wykonywał zdjęcia dla osób
ściganych przez gestapo i zmuszonych
do zmiany dokumentów, co przepłacił
życiem, rozstrzelany wraz z grupą zakładników
(m.in. Bolesławem Barbackim)
21 sierp nia 1941 r. Dwa mie sią ce
wcześniej otrzymał nagrodę za najbardziej
estetyczną witrynę w mieście.
Po tra gicz nej śmier ci Fur man ka,
Niemcy zarekwirowali archiwum fotograficzne,
szukając materiałów konspira
cyj nych. Tak prze pa dły bez cen ne
klisze będące świadectwem życia (i ludzi)
przedwojennego Sącza. Prowadzenie
zakładu kontynuowała żona, Julia
Lu cy na, do sko na ląc się w za wo dzie
(w 1943 zdo by ła upraw nie nia mi -
strzowskie) i wychowując małego synka
Je rze go An drze ja (ur. 2
stycznia 1940), ucząc go fotograficznej
sztuki.
W powojennym mieście zakład „Foto
– Ars” Furmanków upamiętniał
miejskie i szkolne imprezy okolicznościowe,
uroczystości rodzinne, utrwalał
FOT. ARCH.
82 Sądeczanin WRZESIEŃ 2010 v www.sadeczanin.info