Aktualności Nr 50 plik do pobrania (format pdf) - bioMérieux
Aktualności Nr 50 plik do pobrania (format pdf) - bioMérieux
Aktualności Nr 50 plik do pobrania (format pdf) - bioMérieux
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
mikrobiologia<br />
Identyfikacja mRNA genów E6/E7 ludzkiego<br />
wirusa brodawczaka w wymazach z szyjki macicy<br />
kobiet z nieprawidłowym wynikiem<br />
cytologicznym – badania wstępne<br />
dr hab. n. med. Witold Kędzia<br />
Klinika Onkologii Gineklogicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu<br />
dr n. biol. Agata Józefiak<br />
Ginekologiczno Położniczy Szpital Kliniczny UM w Poznaniu<br />
Pracownia Patofizjologii Szyjki Macicy<br />
8<br />
Wstęp<br />
Zakażenia onkogennymi typami ludzkiego wirusa brodawczaka<br />
(HPV - Human Papillomaviruses) może<br />
prowadzić <strong>do</strong> rozwoju neoplazji i stanowi czynnik niezbędny<br />
<strong>do</strong> rozwoju raka szyjki macicy. Znanych jest<br />
przeszło 200 typów HPV, które z uwagi na ich różny<br />
potencjał onkogenny można podzielić na trzy grupy:<br />
- wysokiego ryzyka: 16, 18, 31, 33, 35, 39, 45,<br />
51, 52, 56, 58, 59, 68, 73 i 82,<br />
- praw<strong>do</strong>po<strong>do</strong>bnie wysokiego ryzyka: 26, 53 i 66,<br />
- niskiego ryzyka: 6, 11, 40, 42, 43, 44, 54, 61,<br />
70, 72 i 81 (6, 10).<br />
Wirusy te należą <strong>do</strong> rodziny Papillomaviridae i mają<br />
po<strong>do</strong>bny schemat organizacji genomu. Materiał genetyczny<br />
onkogennych typów wirusa brodawczaka występuje<br />
prawie w 100 % raków płaskonabłonkowych<br />
szyjki macicy, 1/3 zmian geoplastycznych i u 15% kobiet<br />
bez patologii szyjki macicy. W zmianach CIN II/CIN<br />
III oraz rakach płaskonabłonkowych najczęściej identyfikowane<br />
typy HPV to: 16, 18, 31, 33 i 45.<br />
Ludzki wirus brodawczaka zawiera materiał genetyczny<br />
w postaci dwuniciowego DNA zbu<strong>do</strong>wany z ok. 8000<br />
pz. W genomie wirusa można wyróżnić 3 rejony:<br />
- wczesny (E) kodujący <strong>do</strong> 8 białek wczesnych wirusa,<br />
w tym dwa E6 i E7 o wysokim potencjale<br />
onkogennym,<br />
- późny zawierający geny L1 i L2 kodujące białka<br />
strukturalne wirusa,<br />
- region regulatorowy LCR (Long Control Region),<br />
w którym umiejscowione są wirusowe promotory<br />
oraz liczne elementy wiążące białko wirusowe E2,<br />
a także czynniki komórkowe odpowiedzialne za<br />
regulację re<strong>plik</strong>acji i transkrypcji wirusowego DNA.<br />
Cykl re<strong>plik</strong>acyjny wirusa HPV zależy od stadium rozwoju<br />
nabłonka i zachodzi tylko w pełni <strong>do</strong>jrzałych<br />
keratynocytach. Za transformacje nowotworową keratynocytów<br />
odpowiedzialne są przede wszystkim<br />
dwa onkogenne białka wirusowe: E6 i E7. Białko E6<br />
HPV 16 w wyniku interakcji z białkiem komórkowym<br />
p53 prowadzi <strong>do</strong> ubikwitynacji i proteolizy białka<br />
p53. Efektem tego są zaburzenia regulacji cyklu komórkowego<br />
i ekspresji genów odpowiedzialnych za<br />
hamowanie wzrostu tj np. p21WAF. Z kolei drugie<br />
białko wirusa E7 powoduje zaburzenia w funkcjonowaniu<br />
dróg metabolicznych regulowanych przez<br />
białko p16 oraz białka należące <strong>do</strong> rodziny RB. E7<br />
wiąże także i inaktywuje inhibitor cdk, p21, WAF1.<br />
W komórkach raka płaskonabłonkowego szyjki macicy<br />
genom wirusa HPV 16 jest zintegrowany z genomem<br />
komórkowym w regionie kodującym białko<br />
E1/E2. Prowadzi to <strong>do</strong> wyłączenia ekspresji białka<br />
E2, które jest jednym z regulatorów re<strong>plik</strong>acji i transkrypcji<br />
wirusowego DNA. Brak E2 w komórce zakażonej<br />
HPV powoduje wzrost ekspresji onkogennych<br />
białek wirusowych E6 i E7.<br />
Zakażenie ludzkim wirusem brodawczaka jest bardzo<br />
powszechne u młodych kobiet poniżej 35 roku życia.<br />
Infekcja ta może powo<strong>do</strong>wać morfologiczne zmiany<br />
komórek nabłonkowych szyjki macicy, lecz tylko u niewielu<br />
z tych pacjentek <strong>do</strong>jdzie <strong>do</strong> rozwoju raka szyjki<br />
macicy. Wykazano, że w procesie kancerogezezy<br />
szyjki macicy ekspresja E6/E7 jest niezbędna, aby<br />
mogło <strong>do</strong>jść <strong>do</strong> transformacji nowotworowej i unieśmiertelnienia<br />
komórki. Identyfikacja transkryptów E6<br />
i E7 HPV może pomóc w ocenie ryzyka progresji<br />
zmian <strong>do</strong> zmian dysplastycznych wysokiego stopnia<br />
i raka inwazyjnego szyjki macicy.<br />
W naszych badaniach analizowaliśmy występowanie<br />
transkryptów genów E6/E7 wirusów HPV wysokiego ryzyka<br />
(typ 16, 18, 31, 33 i 45) w wymazach z szyjki macicy.<br />
Detekcje RNA przeprowadziliśmy z zastosowaniem<br />
NASBA. Wyniki badań były porównane z wynikami cytologicznymi<br />
oraz histopatologicznymi.<br />
Materiał i metody<br />
Analizą objęto 52 pacjentki z nieprawidłowym wynikiem<br />
cytologicznym oraz 19 kobiet po zabiegu konizacji<br />
szyjki macicy zgłaszające się <strong>do</strong> Poradni<br />
Patofizjologii Szyjki Macicy Ginekologiczno Położniczego<br />
Szpitala Klinicznego Uniwersytetu Medycznego<br />
im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu w ramach ogólnopolskiego<br />
programu profilaktyki raka szyjki macicy.
Change language