Poetik buta - DSpace at Khazar University

Poetik butaAğarır dan yeri, sevinir aləm,Sübhün işığında dupduru şəbnəm,Əyildim toxunam, şehə bürünəm,Ayna tək əks etdi əksimi damla.Tapdıq Əlibəyli sözü əzəldə xəlq olan ilk mələkməqamında görür.O məqam ki, teoloji baxışlara görə,Yaranış Yaradanın “Ol” sözündən var olub. Beləcə, şairyazır:Səcdə etdiyimiz Mütləq Yaradan,Söz ilə dünyanı var etdi yoxdan.Sözün cazibəsi ayrılmır ruhdan,Əzəldə xəlq olan ilk mələklərdir.Əkilən torpaq tək söz də göyərər,Toxunma sözə ki,Tanrı diksinər,İlahi sevgiylə söz əzizlənər,Sevgilər beşiyi saf ürəklərdir.Əkilən torpaq tək sözü göyərən şair sözün cazibəsiyləyazır: “Mənəvi dünyamızın aynası, ruhumuzun tərcümanısayılan poetik sözün sehri haqqında klassik və çağdaş sözsənətkarları tərəfindən dəyərli fikirlər söylənib. Şübhəsizki, gələcəkdə də mahiyyəti ehtiva edən müxtəlif çalardafikirlər olacaqdır. Çünki söz dünyasının işığına üz tutansöz pərvanəsinin özü də işığa dönür. İşıq isə hamıya bəlliolan həyat ünsürlərindən biridir. Bu əzəli-əbədi həqiqətidərk edən, sözə könül verən söz ziyarətçisi kimi sözə üztutmağın ilkinliyi haradan və necə başlayır? Şeirin əzəlitəcəllisi hansı qaynaqdan intişar edir?-suallarına özümözümləsöhbətdə cavab aramağa çalışmışam...Bir bənddədediyim kimi:147