Poetik buta - DSpace at Khazar University

Tapdıq ƏlibəyliSəyadulla müəllim ötən çağların xiffətitindənqəhərlənə -qəhərlənə Afaqlı günlərini yada salır:-Gözəl gənclik çağlarımız idi. Tez- tez meşələrə, çayqırağına, bulaq başına, bir sözlə, kəndimizin görməliyerlərinə gəzməyə çixardıq. Gəzməkdən doymazdıq.Bədahətən deyilmiş aşağıdakı misralar da həmingünlərdən, anlardan yadigar qallıb:Sərin- sərin səmasından meh əsdi,Sürü keçdi, çoban yaman tələsdi.Bir səs gəldi, dönüb baxdım, vələsdi,Yardımlının qucağında dil açıb...Ümumxalq dilinin zənginliklərini bilmək, incəliklərinəbələd olmaq və ondan istifadə bacarığı bədii yaradıcılığınmühüm tələblərindəndir ki, bu məziyyətlər qoşa qanadın –Səyadulla Kərimli və Afaq Nəbiqızının yaradıcılığındaözünü bariz şəkildə göstərir.Milli düşüncə və duyum yaddaşıhər iki qələm sahibinin söz boxçasındakı büllurlaşmışnümunələrin mayasına hopmuşdur ki, burada yazıçıfəhmiylə hadisələrin ictimai mahiyyətinə varılır və fikircanlı nitq vahidi ilə zinətləndirilir, xalq ifadəsi ilərövnəqləndirilir.Qeyd edim ki, bu yazıda məqsədim heç də SəyadullaKərimli və Afaq Nəbiqızının ədəbiyyatımızda yerini,mövqeyini müəyyənləşdirmək deyil; bu, sadəcə olaraqmənəvi ehtiyacdan doğan könül işi, böyük yunan filosofuƏflatunun qədimliyi qədərincə müasir səslənən ”Atamməni göydən yerə endirdi, müəllimim isə yerdən göylərəqaldırdı” müdrik kəlamının ehtiva etdiyi fikrə rəğmən özdüşüncələrimi qələmə almaq istəyim, rəğbət hissimibildirmək üçün bir cəhddir...80