Poetik buta - DSpace at Khazar University

Tapdıq ƏlibəyliIki yolun ayrıcına çatmışam,Biri işıq, biri zülmət-getməli...Ay doğacaq günəş kimi batmışam,Şəfəqlənib dan yerində bitməli.Tapdıq Əlibəylinin təsəvvüf kontekstindən yanaşdığımızşeirləri asketizm ruhundan tamamilə uzaq olmaqla,sufizmin irfanilik məqamını özündə əks etdirir. Bu inancdini ehkamlara kor-koranə, bəsit imandan fərqlidir.Anlamazlar mühitindəHaqq sevərlər dərviş oldu.Inamsızın xislətindəİmansızlıq vərdiş oldu.Mən nə sufi, nə dərvişəm,Hər ikisin haqq bilmişəm.Soraqdayam,yol üstəyəm...Haqq qatında bitib rişəm.Rişəsi haqq qatında bitən şair hansı yol üstədir? Kiminvə nəyin sorağındadır?Bu suallara cavab tapmaq üçün elə Tapdıq Əlibəylininözünə- ifan poeziyasına bələd olmaq gərəkdir. Bu istəklədə “yola” çıxaq, hansı ki... İnsan, Allahın bir zərrəsidir, ozərrə isə “ tamın tamahında”...Zərrə tamın tamahında,Bütövləşər dərgahında.Tapdıq haqqın günahındaVerməz sənə baş, ay dünya!Tapdıq Əlibəyli haqqın dərgahına ruhi paklanma,saflaşmaqla can atdığını “günahlı” dünyaya bəyan edir, odünyaya ki, dərviş (sufi) onu duya-duya tərki- dünyadır...Şair insanları dünyanın “əzablarına” (o əzablar ki, dünya6