Poetik buta - DSpace at Khazar University

Tapdıq Əlibəylirahatlıq gətirir. Bir bəndlik” Göylər ucalır” şeirindəyazdığı kimi:Mən elə bilirdim günün birindəAdi insan kimi göylər qocalır.Bilmirdim dünyada sevənlər varsa,Bu ülvi sevgidən göylər ucalır.Ülvi sevgidən göylərin ucalması qənaətində olan şair“Bir gün” şeirində öz “gülünə” “Göylərdən yanına gələrəmsənin”-deyir. Məntiqi olaraq sual doğur:niyəgöylərdən? Bax, S.Abdinovun Göylə (göy üzü) bağlıpoetik gəzişmələrinin fəlsəfi anlamı, mahiyyəyi də elə busualın cavabı fonunda üzə çıxır. Axı göy üzü mifik-ədəbiyaddaş aynamızda Tanrı “məkanının” özüdür...Paklıq,saflaşma, fəzilət, həqiqət, qüdsiyyət...o üzdən keçib gəlir;eləcə də şairin poeziyasında obrazlaşan İşıq və Yağış da.Təbii ki, mütləq işiq dünyanı nura qərq edən günəşziyasıdır... İşıqla bağlı heyrətamiz bir beytə nəzər salaq:İlahi, necə də xoşbəxt olaramSevgi işığında görsəm dünyanı.Dünyanı sevgi işığında görmək istəyən şair “İşıqlıgözlərin baxır dünyaya”dan göydə ulduzlara-işığa bağışlanmasınıdilə gətirir:Göydə ulduzlrara bağışla məni,İşığa boyansın dünyanın özü.Göydə ulduzlrara bağışlanacağı təqdirdə dünyanınözünün işığa boyanacağına inamlı olan müəllif müvaziolaraq yağışa rəğmən də rica edir:Yağan yağışlara bağışla məni,Dünya təmizlənsin yağış selində.Digər bir şeirində “Gözlərimə işıq çilə, Ürəyində bitsinsözüm.”-deyən şair84