Poetik buta - DSpace at Khazar University

Tapdıq ƏlibəyliArtıbdır dünyanın şəri,Tükənər Tanrının səbri.Yer üzü ilkindən uzaq,Verilər qiyamət əmri.“Elə ki, titrəm-titrəm titrədi yer və içindəki yükləriniçıxardı yer, insan deyər: ”Bu nədir, nə olmuş yerə? ”Üstündəki olmuşlardan o gün xəbər verər yer.” (Qurani-Kərim, Zilzəl surəsi, ayə 1-4)Tapdıq Əlibəyli iki minlik eramızın sonuncu ilinin 25noyabr gecəsi Bakını lərzəyə gətirən zəlzələdəntəsirlənərək yazır:Edibdir zəlzələ yer ilə yeksan,Gör neçə kəndləri, neçə şəhəri.Bu güc qarşısında acizdir insan,Nə qədər artsa da elmin hünəri.Gecə dirigözlü açdı səhəri,Bərabər yaşadı kasıbla varlı.Qana işlədikcə qorxu zəhəri,Endirdi yüksəkdən “ucalıqları”.Canlara vəlvələ salan zəlzələBəlkə, bir sınaqdı, bəlkə də, çağırış.O gecə hamımız verdik əl-ələ,Bəlkə, bu məqamdan başlanır çıxış.Tapdıq Əlibəyli “Müqəddəs torpaq-mübarək qədəm”publisistik yazısında torpağın müqəddəsliyini ilkinlikləyaradılışla) bağlayır: ”Müqəddəslər sırasında, vətəndaşünvanı olan Vətən ilkin olaraq hər kəsin doğulduğu,boya-başa çatdığı doğma yurddan, eldən, obadan başlayır.Bu əzəlilikdə bir paklıq, bir saflıq durur. Ömür18