تاریخ سرخ: رُزا لوکزامبورگ

گروه تئاتر ا گزیت ‏‐شبریبررین مبریبررزانژاد رُزا لوکزامبورگ تارتحیتحخ سرخ
به آدولف وارسکی
برلبنیبنن،‏
آخر نوامبرببرر‐ابتدای دسامبرببرر ١٩١٨
ا گر حزب ‏سمشسمما ‏(در ‏لهللهھستان)‏ سرشار از اشتیاق برای بلشویسم است و در عبنیبنن حال ‏(در جزوه ای که پنهابىنبىی
چاپ می شود)‏ به ‏مجممجخالفت با معاهده ی صلح برست ‏[لیتوفسک]‏ بلشویک ها و استفاده ی آبهنبهها از شعار تبلیغی
‏«حق تعیبنیبنن سرنوشت ملت ها»‏ در می آیید،‏ پس اشتیاق آمیخته با تفکر انتقادی است ‏—بیشبرتبرر از این
چه از خودمان می خواهیم!‏ من هم ‏بمتبممام ملاحظات و نگرابىنبىی های ‏سمشسمما را دارم،‏ اما آبهنبهها را روی مهم ترین
مسائل گذاشته ام،‏ و در بسیاری از مسائل به اندازه ی ‏سمشسمما پیش نرفته ام.‏ استفاده از وحشت قطعاً‏
نشان گر ضعف است،‏ اما به سوی آن دسمشسممنان داخلی هدف رفته است که امیدشان را به وجود
سرمایه داری خارج از روسیه و دریافت ‏جمحجممایت و تشویق از آن بسته اند.‏ با فرا رسیدن انقلاب اروپا،‏
ضدانقلابیون روسیه نه تنها پشتیبابىنبىی خود ‏[از خارج]،‏ بلکه ‏—مهم تر از آن—‏ جسارت شان را نبریبرز از
دست خواهند داد.‏ بنابراین استفاده ی بلشویک ها از وحشت بیش از هر چبریبرز بیان گر ضعف پرولتاریای
اروپا است.‏ یقیناً‏ مناسبات دهقابىنبىی استقرار یافته خطرنا ک ترین وجه و بدترین نقطه ی ضعف انقلاب روسیه
است.‏ اما اینجا هم حقیقبىتبىی است که صدق می کند—‏ حبىتبىی بزرگ ترین انقلاب ها هم تنها می توانند چبریبرزی
را به دست بیاورند که در نتیجه ی رشد تاربجیبجخی به ‏بجپبجختگی رسیده است.‏ این نقطه ی ضعف هم تنها
می تواند با انقلاب اروپا ‏بهببههبود یابد.‏ و انقلاب هم در راه است!‏ …
راوی:‏
رزا در هنگام انقلاب ١٩١٧ روسیه در زندان بود اما وقایع را از آبجنبججا به دقت دنبال می کرد.‏ با وجود
‏بمتبممام اختلافات تئوریکی که با لنبنیبنن داشت،‏ انقلاب ا کتبرببرر را می ستود و می گفت لنبنیبنن و رفقایش ‏همھهممچون
‏بمنبممونه ای برای پرولتاریای جهابىنبىی به پیش تاختند و تنها کسابىنبىی هستند که می توانند فریاد بزنند:‏ من جرات
کردم!‏ رزا یکی از ‏مجممجخالفان جدی مذا کره ی بلشویک ها با آلمللممان بر سر آتش بس بود که به معاهده ی
برست‐لیتوفسک ابجنبججامید و از مفاد این معاهده به هیچ وجه خشنود نبود،‏ چرا که می ترسید به پبریبرروزی
آلمللممان در جنگ کمک کند.‏ او معتقد بود که ا گر پرولتاریای قدرت های بزرگ اروپا نتواند جنگ را با
انقلاب پایان دهد،‏ ‏بهببههبرتبررین گزینه ی بعدی شکست آلمللممان در جنگ است.‏ او انتقادات خود را به لنبنیبنن و به
طور کلی بلشویک ها در کتاب ‏«انقلاب روسیه»‏ در سال ١٩١٨ بیان کرد که از ‏جمججممله ی آبهنبهها مسئله ی ملی،‏
مسئله ی ارضی و حقوق دموکراتیک کارگران بود:‏
‏«آزادی فقط برای حامیان دولت،‏ تنها برای اعضاء یک حزب ‏‐هر چقدر هم که پرتعداد باشند‐‏ اصلاً‏
آزادی نیست.‏ آزادی ‏همھهممیشه و منحصراً‏ آزادی کسی است که دیگرگونه می اندیشد.‏ نه به خاطر مفهوم
تعصب آمبریبرزی از ‏«عدالت»،‏ بلکه به این علت که هر آبجنبجچه در آزادی سیاسی مفید،‏ سازنده و پالاینده است،‏
١٨