19.09.2021 Views

تئاتر امروز- شماره ۱- گروه تئاتر اگزیت تابستان ۱۴۰۰

دبیر تحریریه: شیرین میرزانژاد همکاران این شماره: مهرداد خامنه‌ای مسعود پرتوی احمد زاهدی لنگرودی افشین شمس شیوا خاکپور

دبیر تحریریه: شیرین میرزانژاد
همکاران این شماره:
مهرداد خامنه‌ای
مسعود پرتوی
احمد زاهدی لنگرودی
افشین شمس
شیوا خاکپور

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

در حالی که براي ‏«شورا»،‏ چیزي تحت نام مجمع عمومی به مفهوم مصطلح

آن بی معناست؛ زیرا،‏ از سویی در ساختار ‏«شورا»یی اساسا نمی توان

‏«مجمع»ي را غیر عمومی برپا کرد . در اینجا بحث شکلی نیست،‏ بلکه به این

معناست که اگر شورا،‏ برگزیدگانی را به عنوان هیات دبیران یا نمایندگان

انتخاب می کند،‏ حتی این هیات نیز فقط وجه هیات اجرایی داشته و هرگونه

تصمیم گیري آن می تواند از سوي هموندان،‏ نه فقط زیر پرسش رود بلکه

می تواند بدون اعتبار عمومی اعلام شود ‏(بدین معنا که اگر هیات دبیران

‏«تصمیم اجرایی»اي گرفت و این ‏«تصمیم»‏ مورد مخالفت حتی معدودي از

هموندان قرار بگیرد،‏ بایست که مسئله به نظر عمومی احاله شود).‏ در

حالی که در ساختارهاي ‏«سندیکا»‏ و ‏«انجمن صنفی»،‏ چنین نبوده و در آنها

اگر به ‏«شورایی بودن»‏ اشاره شده،‏ فقط تاکید بر وجه ‏«شور و مشورتی»‏

پیش بردن امور از سوي ‏«مدیریت»،‏ مد نظر است؛ نه بیش از آن و اساسا در

ساختار شورایی،‏ با چیزي تحت عنوان و مفهوم ‏«مدیر»‏ و ‏«هیات مدیره»،‏

روبرو نیستیم؛ چرا که ‏«تدبیر»‏ فقط از آن ‏«شورا»‏ ‏(همۀ شورا)‏ است .

کارکرد بنیادین ‏«شورا»‏ چیزي جز ادارة همگانی امور و اجرایی کردن ارادة

همگانی بر امور نیست،‏ از این رو،‏ شورا تنها ساختار ارگانیکی ست که حد

فاصل تفرد و تجمع را با پیوند دیالکتیکی،‏ از بین برده؛ وضعیت مشارکت

مستقیم در تعیین سرنوشت خویش را براي فرد و جمع هموندان،‏ نه فقط

ممکن بلکه متعین می سازد .

شاید گفته شود که:‏ ‏«چنین چشم اندازي،‏ بسیار ایده آلی و ‏«آرمان شهري»‏

بوده و نمی توان دل به تعینش بست و از این رو،‏ تنها به عنوان یک افق

پرنسیپی دور،‏ یا حداکثر بعنوان یک معیار ‏«تعقلی»‏ براي تصحیح تصمیم ها و

کردار،‏ خوب است و نه بیش از این.‏

اما تجارب گوناگون تاریخی و زیسته،‏ خلاف چنین برداشتی را نشان داده و به

ما آموخته که:‏ ‏«شورا»ها بخشی از تجربۀ زیستۀ تاریخی همۀ جوامع بشري

به ویژه در دوران و هستار ‏«مدرن»‏ هستند و تنها،‏ ویژگی ساختاري

‏«شورا»ست که این امکان را پیش رویمان قرار می دهد که ارگانیزم

‏«برآوري»‏ خواست جمعی یک گروه اجتماعی،‏ نه فقط به عنوان ‏«پرنسیپ»،‏

که حتی در هستار ‏«کارکتر»،‏ به بخشی از وجود متفرد و متجمع هر یک از

هموندان تبدیل گشته و خودبخود هر یک از آنها را به ‏«سلولی»‏ کنشگر در

عرصۀ زیست جمع و فعلیت هایش تبدیل سازد.‏

در طرف مقابل،‏ هر دو ارگانیزم ‏«سندیکا»‏ و ‏«انجمن صنفی»،‏ بنا به بنیاد هاي

شماره یکم

تابستان 1400

121

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!