تئاتر امروز- شماره ۱- گروه تئاتر اگزیت تابستان ۱۴۰۰

آساگاي:‏ اشتباهت همین جاست.‏
بنیتا:‏ چی؟
آساگاي:‏ همینی که الان راجع به دایره گفتی.‏ دایره اي در کار نیست،‏ فقط
یه خط طولانیه.‏ مثل چیزي که توي هندسه داریم،‏ می دونی،‏ همون که تا
بی نهایت می ره.‏ و چون ما نمی تونیم آخرش رو ببینیم،‏ اینم نمی تونیم ببینیم
که چه جوري عوض می شه.‏ و خیلی عجیبه که اونایی که تغییرات رو
می بینن،‏ اونایی که رویا می پردازن،‏ اونایی که تسلیم نمی شن بهشون میگن
ایده آلیست...‏ و کسایی که فقط دایره رو می بینن بهشون می گیم ‏«واقع گرا»!‏
بنیتا:‏ آساگاي ، وقتی من اونجا روي اون تخت خوابیده بودم،‏ آدما رفتن و
آینده رو از دستم در آوردن!‏ هیچ کس هم از من نپرسید،‏ هیچ کس با من
مشورت نکرد،‏ فقط رفتن بیرون و زندگی منو عوض کردن!‏
آساگاي:‏ پول مال تو بود؟
بنیتا:‏ چی؟
آساگاي:‏ پولی که اون از دست داد مال تو بود؟
بنیتا:‏ مال همه مون بود.‏
آساگاي:‏ ولی تو اون پولو در آورده بودي؟ اگه پدرت نمرده بود،‏ اصلاً‏ همچین
پولی داشتی؟
بنیتا:‏ نه.‏
آساگاي:‏ خب این اشکال نداره که توي یه خونه،‏ تو یه دنیا تمام رویاها،‏
خوب یا بد،‏ باید به مرگ یه آدم بستگی داشته باشه؟ هیچ وقت فکر
نمی کردم این جوري ببینمت،‏ آلایو.‏ تو!‏ برادرت به اشتباهی کرده و تو ازش
ممنونی چون حالا دیگه می تونی به خاطر کار اون بشریت رنجور رو رها کنی!‏
حالا از این حرف می زنی که مبارزه به چه دردي می خوره،‏ هر چیزي به چه
درد می خوره!‏ همگی کجا داریم می ریم و اصلاً‏ چرا به خودمون زحمت
می دیم!‏
بنیتا : تو هم جوابی براي اینا نداري!‏
شماره یکم
تابستان 1400
93