Flensburg Journal 213 - Juni 2020

Annerletzt hebbt mien Fründin un ik
tosamen Kaffe drunken, tohuus in
mien Goorn – un dorbi hebbt wi mien
niege Terrass inwieht. De is richtig
fein worrn, merrn twüschen de Büsch
un ganz schulig. Man en beten rögen
schall een sik ja ok. So sünd wi denn
noch en Stück an’n Diek spazeren gahn.
De Sünn hett schient, un dat hett uns
richtig Spaaß maakt. Wi hebbt snackt
un vertellt vun fröher un vun hüüt un
över anner Lüüd.
Ünnerwegens hebbt wi en Barg Lüüd
drapen, enkelte Löpers, de de Tung al
meist ut den Hals hüng – denn Lüüd
mit Kinnerwagens – un, na kloor, ganz
veel Lüüd mit Hunnen dorbi.
Een vun düsse Hunnen, so en ganz groten
brunen, hett dat böös hild mit en
dicken Knüppel. Al vun wieden warrt
OPSNAPPT
... un allens op Platt!
En Hund mit dree Been
wi dat wies un hebbt unsen Spaaß doran.
„Kiek mal, wat he sik afmarachen
deit!“ seggt mien Fründin. As wi neger
kaamt, warrt wi dat wies: de Hund
hett blots dree Been! Na sowat – un
wo kann dat angahn, dat he so fit is un
so fix lopen kann! Wi köönt dat gornich
glöven. Ümmer wedder smitt de junge
Mann, de em tohören deit, den Knüppel
weg. Un de Hund rennt un haalt em
torüch un leggt em stolt för em daal.
Mien Fründin snackt den jungen Mann
an. Of dat den Hund goot geiht un wo
dat angahn kann un so wieder. De Mann
nimmt sien Zigarett ut den Mund un
meent spietsch, dat kunnen wi doch
woll sehn un wi schullen doch mal unsen
gesunnen Minschenverstand inschalten.
Oha, wi hebbt uns meist en
beten schaamt. He hett ja Recht hatt.
Wi hebbt dat würklich sehn, den Hund
geiht dat goot. De dösige Fraag harrn
wi uns ok verkniepen kunnt.
Op uns Fraag hen vertellt de junge
Mann uns denn doch, dat de Hund
Kreev hatt harr. Dor harr dat Been an
glöven müss. Aver as al seggt, sünst
güng em dat goot.
Wi sünd denn gau wiedergahn un hebbt
uns seggt, na ja, he warrt seker ümmerto
op den Hund mit de dree Been
anspraken. Sien Reaktschoon hebbt
wi verstahn. Un hebbt den Hund en lange
Leven un vele Knüppels wünscht.
Tohuus hebbt wi en Piccolo opmaakt –
vunwegen de niege Terrass, man dorbi
hebbt wi ok en lütten Momang an den
Hund dacht.
Marianne Ehlers
Illustration: Laura Becker
42 FLENSBURG JOURNAL • 06/2020