FRONDA

cję, cytowali przy tym fragmenty encyklik Pawia VI, Jana Pawła II czy PiusaXXIII, dwa fakty, wobec których okazywali się bezradni, były bezdyskusyjne:największe nasilenie zbrodni miało miejsce w krajach chrześcijańskich, morderstwazaś dokonywane były rękoma chrześcijan. Nacisk wywierany na Kościół, byuznał również swoją odpowiedzialność za ten fakt, zaowocował dokumentemStolicy Apostolskiej Aborcja nie ma żadnego usprawiedliwienia podpisanym przezpapieża Jana XXXVIII.W dokumencie czytamy, że co prawda Kościół zawsze ostro sprzeciwiał sięaborcji, to jednak „w świecie chrześcijańskim — lecz nie w Kościele jako takim— zbyt długo krążyły błędne i niesprawiedliwe interpretacje nauki chrześcijańskiej,które przyczyniły się do wzrostu liczby aborcji oraz jej coraz większejakceptacji wśród chrześcijan. Przyczyniło się to do uśpienia wielu sumień, dlategoteż, kiedy przez świat przetoczyła się fala aborcji, sprzeciw ogromnej liczbychrześcijan wobec tej zbrodni nie był na miarę tego, czego ludzkość mogła oczekiwaćod uczniów Chrystusa".Dokument ten nie zakończył jednak dyskusji na temat odpowiedzialnościKościoła za największy mord w dziejach. Już kilka dni później skrytykował go redaktornaczelny katolickiego pisma Powszechniak Tygodniowy Georg Schrank:„Zauważyłem w dokumencie tendencję do pewnych uników. Użyto w nim mianowicieformuły, wedle której korzenie postawy proaborcyjnej znajdują sięw środowisku chrześcijańskim, w świecie chrześcijańskim, nie zaś w Kościele.Budzi to moje wątpliwości, bo przecież w ludzkim wymiarze Kościoła takich korzenidoszukać się, niestety, można. To przecież ludzie, którzy byli ochrzczeni,którzy chodzili do kościoła, którzy uważali się za katolików, dokonali tych przerażającychzbrodni. Czuję konieczność przyznania się do tych win".Również inni publicyści katoliccy pisali o niejednoznaczności postawyKościoła. Na przykład Martin Kalvin King w Washington Postzwracał uwagę, że z jednej strony Jan Paweł II krytykował aborcję,ale z drugiej — spotykał się i uściskał rękę Billowi Clintonowi,który rozszerzył zakres prawnego dokonywania mordów na dzieciach powyżejtrzeciego miesiąca życia płodowego.Sedno zagadnienia poruszył, jak się zdaje, katolicki pisarz holenderskiEugen van den Braaten, pisząc na łamach New York Timesa: „Problemem jestnie tyle bezpośrednie poparcie dla dokonywania aborcji, czego w oficjalnychdokumentach kościelnych nie znajdziemy, ile poparcie dla systemu demoliberalnego,który okazał się najbardziej zbrodniczym w dziejach ludzkości.Kościół, zamiast pełnić swoją ponadczasową misję, związał się zbytnio z określonymustrojem społecznym. Jak w średniowieczu duża część duchowieństwazwiązała się z feudalizmem, tak w epoce postmodernizmu nastąpiłoLATO 1998 9