demoniczność polityki naszych czasów atak zombie * krótki ... - Fronda

113skurczyli się do kilkutysięcznej, pozbawionej nawet prawa do własnegoseminarium grupki, jaka za kilkanaście lat – jeśli rząd w Ankarze nie zmieniswojej polityki – nie będzie mogła ustanowić nawet nowego patriarchyKonstantynopola 2 .Podobny proces całkowitej niemal dechrystianizacji odbył się na naszychoczach w Kosowie, które z najświętszego miejsca prawosławnej Serbiiprzekształciło się w państwo albańskich muzułmanów. Nie ma najmniejszychpowodów, by sądzić, że w Europie Zachodniej nie może dojść do podobnychTylko na Filipinach chrzczonych jest ponadmilion siedemset tysięcy chrześcijan rocznie,więcej niż w Polsce, Włochach, Francjii Hiszpanii razem wziętych.zjawisk: jednoczesnej dechrystianizacji i islamizacji. Już teraz wskaźnikisocjologiczne jednoznacznie pokazują, że najszybciej rozwijającą się religiąw Europie jest islam. W Hiszpanii w latach siedemdziesiątych XX wiekumieszkało niespełna dziesięć tysięcy muzułmanów, obecnie jest ich ponadpółtora miliona, a liczba ta błyskawicznie rośnie.Proces ten wcale nie będzie oznaczał końca Kościoła czy klęskichrześcijaństwa, a jedynie – jeżeli trendy religijne się nie odwrócą 3– cywilizacyjne samobójstwo Europy. Związane z tym przesunięcie2 Powód jest boleśnie prosty. W 1971 roku Turcja zamknęła prawosławne seminarium duchowne na wyspieHaldiki. W 1985 roku szkołę ukończyło ostatnich pięciu absolwentów. Ta decyzja sprawiła, że w zasadzie wstrzymanokształcenie kleru patriarchatu ekumenicznego. Studenci z Turcji, którzy chcą zostać księżmi, zazwyczajzdobywają wykształcenie poza jej granicami i w efekcie nie wracają już do ojczyzny, przez co zostają pozbawienijej obywatelstwa. To zaś oznacza, że za lat kilkanaście może nie być spośród kogo wybrać kolejnego patriarchyKonstantynopola. Prawo tureckie wymaga bowiem, by został nim obywatel tego kraju. A księży obywateli Turcjiwciąż ubywa.3 Jak wskazuje Philip Jenkins, islamizacja, coraz brutalniejsza odgórna sekularyzacja, a także rosnąca emigracjaz krajów afrykańskich powodują odradzanie się chrześcijaństwa. Nowe wspólnoty katolickie, takie jak DrogaNeokatechumenalna, Communione e Liberazione, Emmanuel czy Chemin Neuf, mają się świetnie i dynamicznierozwijają. Błyskawicznie rosną także w siłę afrykańskie wolne wspólnoty protestanckie, które nadają obecnie tonżywotnemu protestantyzmowi europejskiemu. I choć na razie ich rozwój nie wpływa na czynniki demograficzne,to nie sposób wykluczyć, że w najbliższych latach może do tego dojść. Szczególnie, że w trzecim, czwartympokoleniu rodziny muzułmańskie tracą swój wysoki demograficzny potencjał. Por. P. Jenkins, Europe’s ChristianComeback, cyt. za: http://www.foreignpolicy.com/story/cms.php?story_id=3881Chrześcijaństwo przyszłości