demoniczność polityki naszych czasów atak zombie * krótki ... - Fronda

Nie opuszczę Cię, jesteś dla mnie ważna,mam na względzie Twoje szczęście, z tąsferą czekałem na Ciebie i odtąd masz na niąabsolutną wyłączność.przybliża ich status do – jak dotąd zarezerwowanego tylko dla człowieka –statusu osoby. Jednak zawężając rozważania do sfery seksualnej, wątpliwymjest, aby akt seksualny zwierząt był nośnikiem odkrywanych, świadomiewyznawanych, budowanych i bronionych wysiłkiem woli wartości. Dlatego teżmiędzy seksualnością człowieka a zwierzęcia istnieje jakościowa przepaść.Światopogląd chrześcijański sugeruje, że istotą współżycia dwojga ludzinie jest realizacja biologicznego programu zachowania gatunku (zapłodnieniejest celem nadrzędnym tylko w świetle modelu biologicznego). Zgodniez chrześcijańską antropologią, człowiek nie jest tylko automatem bierniepoddającym się behawioralnym odruchom, ale świadomą i wolną osobą,potrafiącą podejmować odpowiedzialność seksualną za swojego partnera i –jako jedyny gatunek na ziemi – zdolną poprzez akt seksualny wyrażać miłośći swoje wartości, dotykając przez to rzeczywistości duchowej. Nadrzędnymcelem współżycia jest więc mistyczne spotkanie z Transcendencją,a środkiem i podstawą transcendowania są wypracowane w toku ewolucjiuwarunkowania biologiczne. Jednak akt seksualny, aby był wyrazem uczući wartości, musi iść w parze ze wspólnym obu stronom zaangażowaniem,wręcz walką o wartości, które czynią seks niebanalnym i pięknym.Towarzyszyć musi mu także poszukiwanie tych odczuć, które wiążą sięz poruszeniem z powodu dostrzeżenia radości drugiej osoby i możliwości jejobdarowania.Człowiek, niestety, może z łatwością pozbyć się swojego człowieczeństwa,zacierając wyrazistość wspomnianej jakościowej różnicy. Czyni to poprzezrozwiązłe życie seksualne, będące wyrazem obojętności, alienacji, zapatrzeniasię tylko w swoje potrzeby i ucieczki od odpowiedzialności. Pozbawiającsiebie i drugą osobę sporej puli psychicznie pozytywnych efektów współżyciai głębi uczuć wyższych oraz pięknych, twórczych i nadających sens życiurelacji, zmierza nieuchronnie ku obojętności lub obsesji, rezygnacji lubrozpaczy, w końcu – ku śmierci duchowej.