Jurisprudentietijdschrift

34 Milieu
neer deze eenmaal in overeenstemming met de vergunning
plaatsvindt, ook daadwerkelijk aan de in de voorschriften
8 en 9 gestelde eisen kan voldoen.
Het beroep treft in zoverre geen doel.
05-09
ABRvS 24 november 2004 nr. 200403656/1 (Elburg)
Casus
Vergunning krachtens de Wet milieubeheer voor een
stoeterij. Appellanten stellen geluidsoverlast te ondervinden
vanwege het aan- en afrijden van bezoekers
van de inrichting en zijn van mening dat in de vergunning
een voorschrift terzake van de te volgen rijroute
moet worden opgenomen.
Rechtsvraag
Kan worden bepaald dat bezoekers van de inrichting
een bepaalde rijroute moeten volgen?
Uitspraak
De Afdeling is van oordeel dat het voorschrijven van
een rijroute betrekking heeft op het gebruik van de
openbare weg door bezoekers van de inrichting. De
maatregelen die vergunninghouder zou moeten treffen
om te kunnen voldoen aan een dergelijk voorschrift behoren
niet tot zijn bevoegdheid en vallen derhalve buiten
de reikwijdte van de Wet milieubeheer.
Wet milieubeheer artikel 8.11, derde lid
1. Procesverloop
Bij besluit van 23 maart 2004 heeft verweerder krachtens
de Wet milieubeheer aan [vergunninghouder] een
vergunning verleend voor het oprichten en in werking
hebben van een stoeterij.
2. Relevante overwegingen
2.1. De bij het bestreden besluit verleende vergunning
heeft betrekking op een stoeterij voor het houden van
40 volwassen pony’s ouder dan 3 jaar en 20 pony’s in
de opfok jonger dan 3 jaar.
2.2. (….)
2.3. (….)
2.4. (….)
2.5. Appellanten stellen zich op het standpunt dat verweerder
ten onrechte de aangevraagde in- en uitrit aan
de Grevensweg heeft vergund. Het gebruik van deze inen
uitrit leidt volgens appellanten tot onaanvaardbare
geluidoverlast en milieuhinder, nu bezoekers van de inrichting
door het gebruik van deze in- en uitrit een andere
rijroute zullen kiezen dan waarvan in het bestreden
besluit is uitgegaan. Verweerder heeft volgens
appellanten ten onrechte nagelaten in het bestreden
besluit een voorschrift terzake van de te volgen rijroute
opgenomen. Bovendien is er volgens appellanten een
reeds bestaande ontsluitingsmogelijkheid voor de inrichting
aan de zijde van Klarenbeek, welke veel minder
hinder met zich brengt.
2.5.1. Bij de beoordeling van de door de inrichting te
veroorzaken indirecte geluidhinder heeft verweerder de
circulaire ‘Geluidhinder veroorzaakt door het wegverkeer
van en naar de inrichting’ van de Minister van
Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer
van 29 februari 1996 (hierna: de circulaire) als
uitgangspunt genomen. In deze circulaire wordt een
voorkeursgrenswaarde van 50 dB(A) etmaalwaarde en
een maximale grenswaarde van 65 dB(A) gesteld voor
de geluidbelasting gedurende de dagperiode op de gevels
van woningen.
In het bestreden besluit is verweerder uitgegaan van de
in de aanvraag opgenomen rijroute. Volgens deze route
verloopt het verkeer van en naar de inrichting via de
Grevensweg en wordt het ontsloten naar de Zuiderzeestraatweg
West. Van de inrichting naar deze ontsluiting
worden volgens verweerder geen woningen van derden
gepasseerd en wordt het verkeer opgenomen in het
heersende verkeersbeeld. Ook overigens is er volgens
verweerder geen aanleiding om de aangevraagde in- en
uitrit te weigeren.
2.5.2. In de aanvraag en de daarbij behorende stukken,
welke blijkens het dictum van het bestreden besluit
daarvan deel uitmaken, is aangegeven welke rijroute
het verkeer van en naar de inrichting aflegt. Uit
het stelsel van de Wet milieubeheer volgt dat verweerder
dient te beslissen op de aanvraag zoals die is inge-
StAB 1 / 2005