Wat is de zorg ons waard?

Wat is de zorg ons waard?
Casus Brandon
In het spoeddebat
op 19 januari 2011
over het jarenlang
vastketenen van
een 18 jarige
jongen Brandon die
woont in de
instelling ’s
Heerenloo geeft de
Staatssecretaris
van VWS aan dat
de behandeling van
de cliënt met zeer
complexe en
uitzonderlijke
psychiatrische
problematiek
zorgvuldig en
verantwoord
plaatsvindt.
Naar schatting 40
van deze cliënten
worden ernstig in
hun vrijheid
beperkt als gevolg
van dit soort
ernstige
problematiek. De
staatssecretaris
vindt de situatie
van Brandon
‘schrijnend’.“Dat er
sprake is van
verantwoorde zorg
betekent volgens
haar overigens niet
dat deze zorg een
wenselijk antwoord
is op de zorgvraag.
De huidige
behandeling is
overigens wel
degelijk een
kostenafweging.”
De Staatssecretaris
hoopt dat het door
haar
aangekondigde
plan van aanpak
tot verbetering van
de zorg aan deze
cliënten kan leiden.
bestaan uit meer vrijheid en marktwerking voor partijen, gecombineerd
met daarbij horende sturing door de overheid 91 .
Het kabinet zegt dat investeringen in de zorg worden toegestaan, maar
voegt daar wel regelgeving en inperkingen aan toe. Het investeren in het
product zorg wordt op die manier misschien onaantrekkelijk voor echt
geïnteresseerden. Dit terwijl investeringen onder goede afspraken ook
verbeteringen in de kwaliteit van zorg zouden kunnen opbrengen. Er is op
korte termijn een omslag in het denken over de zorg nodig. Als we ons
niet realiseren dat het in hoofdzaak benoemen van de zorg als collectieve
uitgave betekent dat de overheid voor het grootste deel blijft worden
aangesproken op de verantwoordelijkheid voor aanbod en bekostiging van
de zorg, en deze verantwoordelijkheid in de huidige omvang neemt,
blijven de kosten stijgen. Om kostenstijgingen te beteugelen zullen
premies en eigen bijdragen omhoog gaan, en zal het verzekerde pakket
kleiner worden. Zo zou bijvoorbeeld de betrokkenheid van andere partijen
in de zorg bij het vraagstuk van het publiek belang en het publieke
domein en de inzet van collectieve middelen kunnen leiden tot een andere
keuze. Bijvoorbeeld om verantwoordelijkheid voor de zorgaanbieders voor
hun eigen bedrijfsvoering geheel vrij worden gelaten onder de
voorwaarde dat zij die helder kunnen verantwoorden aan relevante
stakeholders. Op deze wijze zou een derde geldstroom, via investeerders,
eerder/beter kunnen worden benut.
In de brief van de Staatssecretaris van VWS, die uitwerking geeft aan het
regeerakkoord voor de AWBZ wordt een aantal maatregelen rond onder
andere het PGB aangegeven. Uitgangspunt is vertrouwen in de patiënt. A.
Saers 92 verwacht dat de Staatssecretaris wellicht een combinatie van
tariefverlaging en beperking beoogt. Dit zou de instroom voor het PGBinstrument
uithollen. Wanneer de tarieven in het geheel niet meer reëel
zijn, zullen mensen weer overstappen op zorg in natura. Daarmee is
volgens mw. Saers de eigen verantwoordelijkheid en participatiegedachte
van tafel.
6.4 Tegenstromingen in de maatschappij?
Over het regeerakkoord zijn kritische geluiden te horen. Maatregelen
zouden haaks op elkaar staan, niet getuigen van een duidelijke visie en
de berekeningen zouden te positief zijn.
In het tijdschrift voor openbare financiën 93 worden de volgende
kanttekeningen geplaatst: “Ondanks achttien miljard euro aan
40
91
FD 16 maart 2011, Nieuwe zorgmarkt mist nog belangrijke bouwsteen.
92
Directeur van budgethouders vereniging Per Saldo, interview.
93 Editie jaargang 42, 2010, nummer 4, pagina 220.