(3)

Kitap Tanïtan Kitap (3)
aynı acıları paylaşan ailesi ve akrabalarının başından geçen zor günler, kurşuna dizilen Törökul
Aytmatov’un hayat serüveni, hanımının yaşadığı acılar ve onun cesareti ile çocuklarının, akrabalarının
çektiği sıkıntılar bu eserde bulunuyor.
Yazar, “Yirminci asrın 30′lu ve 50′li yılları arasında kurşuna dizilen suçsuzlara armağan ediyorum”
dediği kitabın önsözündeki şu cümlelerle tarihin karanlık sayfalarından tozlu bir yaprak önümüze
sermekte:
Ben o mezarlığın bulunduğu günü hatırlıyorum, heyecandan yerimde duramıyordum. Aynı zamanda
babamı acımasızca suçsuz yere öldürdüklerini haykıra haykıra söyleyerek içimdeki saklı kini çıkarmak
istedim. Ama kime ne diyeceksin, kiminle neyi paylaşacaksın…? Haykırmak değil öylesine oturup
anlatmaya bile kalp dayanamaz… İşte bütün ruh gücümü toplayarak kalemime sarıldım. Bari dille
anlatmaya kalp dayanamazsa kalem anlatsın da gelecek nesiller bu gerçeği bilsin ve bu olaydan ibret
alsın. Okuyucu bu kitabı eline aldığı zaman haklı olarak: ‘Bir ailenin yaşamış olduğu olaydan kime ne?
Hatta o ünlü, tanınmış biri olsa bile?’diye sorabilir. Ben de buna cevap olarak:”Bu acılar sadece tek bir
ailenin yaşamış olduğu acı, keder değildir aksine binlerce ailenin yaşamış olduğu hüsrandır.” derim.
Repressi yani baskı döneminin eğri aynası binlerce ama binlerce ailenin kaderini ve geleceğini kararttı.
1930‘lu yıllarda Sovyetler Birliği, parti üyelerini ve işçilerini tutuklayarak sürgün etmiştir. Bu baskı
1920′li yıllardan başlayarak 1937- 1938′li yıllarda tam zirveye ulaşmıştır. Bu yıllarda sürgünler toplu
halde yapılmıştır. Suçsuz insanlar bulunduğu görevine, ünvanına rağmen, kadın erkek demeksizin,
ırkına, dini inancına ve sosyal statüsüne v.s. bakılmaksızın çeşitli cezalara çarptırılmıştır. Böylece kendi
ülkesine samimice, fedakârca, hiç bir art niyet beslemeden çalışan insanlar yine kendi devleti
tarafından en olunmayacak derecede haksızlıklara maruz bırakılmışlardır… Sadece Kırgızistan’da
tutuklananların sayısı genel olarak 100.000′e yakındır (Ruh Kençi gazetesinin 2008 Kasım ayındaki
sayısında ise Stalin baskısı devrinde tutuklananların 100.000′den fazla olduğu belirtilmiştir). Bu
rakamlar ispatlanmış resmi araştırmalardır: Yüz bin kişinin kaderi, bu bir istatistikî gerçektir. Acıdır
ama gerçektir. Tek kişinin kaderine gelince fert olarak bu, büyük bir trajedik durumdur. Gerçekten de
yüz bin kişi sözünü ağza almak kolay ama düşününce insanın beyni zonkluyor. Oradaki her bir kişiyi
ele alacak olursak onlar Kırgızistan’ın önemli bireyleri olarak gecesini gündüzünü ülkesi için veren
kahramanlardı. Onların ailesi, akrabaları, arkadaşları, yakınları, telafisi mümkün olmayan acılar
yaşadı ve bu acılar hala da devam etmekte. Kolay mı babasız yaşamak? Başkaları baba derken
hüzünlenmemek… Ya onların hayat hakkı… Olay sadece onları tutuklamakla sona ermedi ve bu sefer
de onların aileleri takip altına alındılar. Çocuklarına halk düşmanlarının çocukları denilerek uzun yıllar
boyunca her konuda yükselmelerine engel olmaya çalıştılar. Bu engeller çocukların geleceklerini
etkiliyordu. Onların önemli karar mercilerine gelmeleri hep engellendi. Önlerine hep zorluklar çıkarıldı.
Bu yapılan zulmü devlet yıllar boyu sakladı. Gerçeği insanlara söylemekten hep korktular. Ortaya
çıkmaması için ya sustular ya da tarihe gidecek doğru yolu saptırmaya çalıştılar. Hala 1930′lu yıllara
ait bilgiler ortaya çıkarılamamış ve eksiktir. Elinizdeki bu kitap hakikati ama sadece ve sadece hakikati
kapsamaktadır. Ben bu eserin, tarihin tamamlanamamış eksik kalan bölümünün bir kısmının
tamamlanmasına katkı sağlayacağına inanıyorum.
www.derindusunce.org
Fikir Platformu
124