VOX HIERONYMI

8 |Pesten 1
vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Digitaal Pesten
Pedagogen vergelijken het internet met een wereldstad:
op welke leeftijd zou je je kinderen daar alleen achterlaten?
“…De digitale wereld kent geen grenzen.
Op internet gedragen onschuldige
kinderen zich vaak als monsters. Een
klasgenoot uitschelden, tijdens het
chatten vrienden tegen elkaar opzetten,
iemand doodwensen in een sms’je…”
Zo begint de actiepagina op internet
van de SIRE tegen digitaal pesten. Sinds
steeds meer kinderen steeds meer tijd
achter de computer doorbrengen,
neemt ook pesten via de computer toe.
Pesten. Kinderen doen dat. Het gaat
over grenzen verkennen, uitleven of
juist verbergen van jaloezie, bepalen
van machtsverhoudingen. Voor het
betreffende kind is dat heel naar, maar
op straat of in de klas zijn er meestal
getuigen (al zijn het maar de mededaders).
Er kan een naam en een daad
worden genoemd. Je kan weglopen.
Anders is dat als het gaat om het zogenaamde
digitale pesten. Een kind zit
dan alleen, in zijn/haar vertrouwde
kamer, achter computer of mobieltje.
En wordt ineens, via het beeldscherm
(dat als hypnotiserende lichtbak een
kind sowieso “vasthoudt”) uitgescholden
door een klasgenoot of
MSN’maatje. Of anoniem. Sommige
kinderen worden bedreigd, “...morgen
word je...” Alleen wordt dan plotseling
eenzaam. Er zijn geen getuigen. En
waar gaat het kind dan heen ? Als het
stiekem op MSN zat (in plaats van
huiswerk te maken), is er al een drempel.
Als het kind zich schaamt te worden
gepest, net als bij ‘gewoon pesten’,
zal het zich ook niet snel uitspreken.
Maar als ouder kan je merken dat er
‘iets’ is, en dan is het goed je ook
bewust te zijn van deze mogelijkheid.
Alles wat pubers denken en doen zie je
terug in “cyberspace”. Het begint als
hobby, spel, interesse, uitdaging.
Internet is net het echte leven, alleen
minder zichtbaar voor volwassenen. En
in alle opzichten zie je excessen terug:
wat denkbaar is, blijkt mogelijk. Je zou
wel eens willen zien wat een ander
intypt (en dat is soms een hele intieme
wens) – dat kan.
Kinderen die in het dagelijks leven niet
zo veel van zich laten horen, of die zelf
gepest zijn, durven achter hun eigen
toetsenbordje een ander wel iets lelijks
toe te voegen, zeker anoniem. We praten
over belediging, bedreiging, schending
van privacy, intellectueel eigendom
en andere diefstal. Maar weten die
kinderen veel…
Daar ligt dus een moment voor ingrijpen.
Ja, ze weten veel over het internet,
over (omgaan met) allerlei software,
maar wat weten ze over gedragscodes ?
Over omgaan met de mens aan de
computer (mobiele telefoon) waar ze
contact mee hebben ?
Vroeger leerde je op school hoe je een
nette brief schreef. In beleefdheid, respect
voor anderen, leef je als ouder je
kind voor. Als het gaat over omgangsvormen
in cyberspace, is dat veel moeilijker
voor te leven. Hier hebben veel
ouders een drempel. “Ze zijn veel sneller
dan ik. Ze weten er veel meer van.”
Toch kan je een kind vertellen hoe het
zich moet gedragen, ook op internet.
Ze reserves leren bij het geven van persoonlijke
informatie. Ze leren dat
pesten laf is, zeker anoniem. Net als in
de echte wereld, kan je vragen waar ze
geweest zijn, wat ze gedaan hebben.
“Met wie was je op MSN ?” Je controleert
soms het huiswerk, zo kan je ook
de “history” op hun computer controleren.
Je kan zorgen voor een open sfeer
(makkelijk gezegd als ze flink aan het
puberen zijn…). Je kind is altijd O.K.,
als een ander scheldt, heeft die ander
een probleem. En een bedreiging is een
bedreiging, ook op zo’n klein mobieltje,
en dient altijd te worden gemeld.
[MH]
www.stopdigitaalpesten.nl
www.mijnkindonline.nl
www.pestenislaf.nl
www.usgym.nl: ouders of leerlingen: veilig internet
www.dekinderconsument.nl
www.pestweb.nl