Vox Hieronymi

16 |Méllona
vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Brugger af
Column van Méllona Bruggemans. Zij volgt haar broer op die vorig
jaar zijn carrière op dit gymnasium startte. Helaas is hij in goed
overleg overgestapt naar het VWO. Zijn zus doet vanaf dit jaar
verslag van opmerkelijke zaken, belangrijke dingen en haar belevenissen
op onze school.
De laatste loodjes wegen het zwaarst. Dat gaat voor mij zeker
op. De laatste weken van dit schooljaar waren niet ‘easy
going’ maar keihard leren voor mijn repetities. Ik stond nog
op niet overgaan (op twee stomme tiende punten). Maar, als
ik hard leerde en deze twee tiende punten ophaalde (eitje),
zou ik over zijn. Nou, ik ben ervoor gegaan hoor en heb mijn
punten zelf met twee hele punten opgehaald. Conclusie: welkom
vakantie en welkom tweede klas. Hoera, ik ben brugger
af!
Nu gaan genieten van een welverdiende vakantie van negen
(!) weken. Jammer dat ik nog te jong ben voor een vakantiebaantje,
anders zou deze meid lekker geld gaan verdienen
voor een leuke bikini. Kan ik mooi de blits maken op het
strand van Italië.
Nu ben ik weer afhankelijk van de gulle giften van mijn ouders.
Ach, ik doe gewoon wat klusjes in en om het huis, heb
ik het ook zo bij elkaar verdiend.
Toch nog even een terugblik op mijn laatste weken als brugger.
Het was hard werken, dat is waar. Maar vanuit school
werd er ook genoeg gedaan aan onze ontspanning. Gelukkig
was daar weer een muziekdag. In een eerder column schreef
ik daar al over. Je kijkt er reikhalzend naar uit. Bent blij als het
zover is en dan… is het weer hetzelfde als de vorige keer….
Heb ik daar wat aan? Leer ik daar iets van? Nee, lieve mensen
van het USG. Daar steken we niets van op. Het is alleen een
beetje op een trommel slaan en op de maat van de muziek uit
je dak gaan door je hele lichaam te bewegen tijdens de Afrikaanse
muziek. Ik kan nog beter naar MTV kijken, dan leer ik
tenminste nog hoe clips gemaakt worden, wat een artiest beweegt
om dat ene gevoelige nummer te schrijven… Kortom,
het was voor mij weer een verloren dag.
Ik wil graag muziek leren begrijpen, de betekenis van opera
en operette doorgronden.
Helaas zing ik niet goed genoeg voor Idols, laat staan dat ik
op het conservatorium terecht kom en echt muziek kan gaan
studeren. Hoe kom ik dan aan deze voor mijn opvoeding zo
essentiële basiskennis van muziek. Ik ga toch serieus nadenken
over een actie om muziekles terug te krijgen op school.
Wat vond ik van het afgelopen schooljaar? Daar heb ik eens
goed over nagedacht. Natuurlijk heb ik mij al kunnen uiten
in de eerder uitgaven van Vox. Nu ik aan het eind van dit
schooljaar terugkijk, zijn mij een aantal zaken opgevallen.
Met het rooster zat het helemaal goed; gelukkig hadden we
regelmatig het eerste uur vrij door uitval van een docent.
Ruim van te voren worden repetities aangekondigd (ook al
helemaal goed). Vakanties zijn er echter te weinig en/of te
kort. Het tempo van de lessen is volgens mij goed. Als je een
beetje oplet en regelmatig huiswerk maakt haal je makkelijk
voldoendes. Waren er dan ook nog negatieve kanten aan dit
eerste jaar op de middelbare?
Ja, natuurlijk waren die er ook. De dagen dat we wel om half
negen moesten beginnen waren eigenlijk te veel. De pauzes
zijn te kort; met moeite krijg ik twee boterhammen naar binnen
en een paar slokken drinken.
Wat ik van de schoolfeesten moet vinden, weet ik eigenlijk
nog niet. Ze zijn op zich wel leuk, maar er wordt veel gerookt
en gedronken. De muziek is te hard zodat je niet tot een goed
gesprek met je vriendinnen kan komen. Wij bruggers kunnen
niet op de dansvloer komen omdat die te vol is met de
oudere kinderen. Tja, dilemma’s. Ik kan twee dingen doen: of
niet meer naar de schoolfeesten gaan, of (en eigenlijk zijn het
dan drie dingen) mij schikken in deze situatie. Of, wachten
tot ik groter ben… (maar dat is natuurlijk geen optie).
Nu er weer een hele groep zesde klassers van school gaat is
er weer ruimte voor andere dingen. Er komen weer plekken
vrij in het schoolkoor en bij de musicalvereniging. Dat zijn
leuke ontwikkelingen binnen de schoolmuren. Nieuwe kansen
om hogerop te komen in de muziekwereld. Misschien dat
eindelijk iemand mijn stem zal horen en mij een platencontract
aanbiedt. Een beetje jammer is wel dat ik lijd aan plankenkoorts
en bang ben om voor grote groepen op te treden,
anders hadden jullie mij allang een keer in levenden lijve
mogen aanhoren. Nu moet ik eerst naar therapie om mijn
angsten te overwinnen. Maar zoals gezegd: de nieuwe kansen
liggen er en ooit zal ook ik mijn kans grijpen en toetreden tot
deze selecte gezelschappen van onze school. Voor nu ga ik
eerst mijn nieuwe bikini passen en mijn koffer pakken voor
Italië. Ik wens iedereen een heel fijne vakantie en spreek jullie
allemaal weer in september.
Toedeloe!
P.S. Voor wie het weten wil: met mijn broer gaat het ook
goed. Hij heeft een mooie cijferlijst en gaat ook over naar de
tweede.