tekst/text: Marcin „Humbak” Jędrzejczak POEMAT SYMFONICZNY NA ESPRESSO I TIRAMISU Kuchnia rzymska czerpie z najlepszych tradycji regionu Lacjum (Lazio ) i zapożyczeń z innych regionów, w szczególności z Abruzji (Abruzzo ). Dzisiejsze rzymskie przepisy nie sięgają swoimi korzeniami wystawnych i oszałamiających uczt Lukullusa, Apicjusza czy Trymalchiona, ale czerpią z prostej kuchni rzymskich obywateli, niezmiennie nieskomplikowanej i pożywnej. Bezpośrednie połączenie z Rzymem obsługuje Ryanair, odloty z <strong>Wrocław</strong>ia w środy i niedziele o godzinie 12.20. Ryanair services a direct connection with Rome with departures from <strong>Wrocław</strong> on Wednesdays and Sundays at 12:20 pm.
A SYMPHONIC POEM FOR ESPRESSO AND TIRAMISU Roman cuisine draws from the best traditions of the region of Lazio and borrows from other regions, in particular from Abruzzo. The roots of today’s Roman recipes do not go back to the stunning and lavish feasts of Lucullus, Apicius or Trimalchio, but derive from the simple cuisines of Roman citizens, invariably uncomplicated and nutritious. Kuchnia Wiecznego Miasta, jak i kuchnia regionu Lacjum jest ze swej istoty „międzynarodowa”, bowiem ścierają się w niej wpływy Greków, Galów, Etrusków, Egipcjan i wszystkich ludów podbitych przez Senatus Populus Que Romanus. Echa lukullańskich uczt Starożytni Rzymianie spożywali cztery posiłki dziennie: dwa śniadania (jentaculum i parandium), obiad (cena) i kolację (vesperna). Z czasem zalecenia lekarzy sprawiły, że zrezygnowano z kolacji, którą pierwotnie jadano o północy. Na jentaculum podawano chleb i ser, podczas gdy parandium składało się z zimnego mięsa, owoców i jarzyn. Cena była głównym posiłkiem, na który najczęściej zapraszano gości. Najpierw na stole stawiano przystawki i przekąski – doprawione solą i pieprzem oliwki, jaja, sałatę i warzywa, które maczano w sosach rybnych. Potem wjeżdżały co najmniej trzy dania pierwsze, dwie pieczenie i na końcu desery. Podstawą dań głównych był najczęściej drób, i to nie tylko kury, gęsi czy kaczki, ale także ptaki egzotyczne. Na stołach bogaczy pojawiały się żurawie, jaskółki, drozdy, słowiki, papugi, pawie, bociany i flamingi. Szczytem kulinarnej dekadencji były języczki flamingów podawane w specjalnym sosie. Oprócz tego niezwykle lubiane były tłuste mięso wieprzowe, owoce morza, dziczyzna i ryby. Na deser podawano zazwyczaj owoce i orzechy, a niekiedy ciasta miodowe. Zachowanie rzymskich sybarytów przy stole różniło się znacznie od tego, jakie dziś uznajemy za kulturalne. Biesiadnicy mogli wydawać nieeleganckie dźwięki; zdarzało się też, że ten i ów kazał sobie przynosić nocnik, a widok wymiotujących nikogo nie dziwił. The cusine of the Eternal City, just like Lazio cuisine, is essentially “international”, as it is a clash of the influence of the Greeks, Gauls, Etruscans, Egyptians and all the peoples conquered by the Senatus Populus Que Romanus. Echoes of Lucullan feasts The ancient Romans ate four meals a day: two breakfasts (jentaculum and parandium), lunch (cena) and dinner (vesperna). In time, doctors made the recommendation that they abandon supper, which was originally eaten at midnight. Bread and cheese were given at jentaculum, while parandium consisted of cold meat, fruit and vegetables. Cena was the main meal, to which guests were usually invited. First snacks and appetizers appeared on the table – olives seasoned with salt and pepper, eggs, lettuce and vegetables dipped in fish sauce. Then came at least three main courses, two sides and finally desserts. The basis for the main dishes were usually poultry, and not just chickens, geese or ducks, but also exotic birds. On the tables of the rich were cranes, swallows, thrushes, nightingales, parrots, peacocks, storks and flamingos. The peak of culinary decadence was flamingo tongues served in a special sauce. In addition, fatty pork meat, seafood, game and fish were extremely popular. For dessert, usually fruit and nuts and sometimes honey cakes were served. The behaviour of Roman voluptuaries at the table differed significantly from what we consider to be polite today. The diners could expel inelegant sounds; it was also not uncommon for one to demand a toilet, and the sight of vomiting surprised no one.
Change language