30 - Port Lotniczy Wrocław

A SYMPHONIC POEM
FOR ESPRESSO AND TIRAMISU
Roman cuisine draws from the best traditions of the
region of Lazio and borrows from other regions, in
particular from Abruzzo. The roots of today’s Roman
recipes do not go back to the stunning and lavish
feasts of Lucullus, Apicius or Trimalchio, but derive
from the simple cuisines of Roman citizens, invariably
uncomplicated and nutritious.
Kuchnia Wiecznego Miasta, jak i kuchnia regionu Lacjum
jest ze swej istoty „międzynarodowa”, bowiem ścierają się
w niej wpływy Greków, Galów, Etrusków, Egipcjan i wszystkich
ludów podbitych przez Senatus Populus Que Romanus.
Echa lukullańskich uczt
Starożytni Rzymianie spożywali cztery posiłki dziennie: dwa
śniadania (jentaculum i parandium), obiad (cena) i kolację
(vesperna). Z czasem zalecenia lekarzy sprawiły, że zrezygnowano
z kolacji, którą pierwotnie jadano o północy. Na
jentaculum podawano chleb i ser, podczas gdy parandium
składało się z zimnego mięsa, owoców i jarzyn. Cena była
głównym posiłkiem, na który najczęściej zapraszano gości.
Najpierw na stole stawiano przystawki i przekąski – doprawione
solą i pieprzem oliwki, jaja, sałatę i warzywa,
które maczano w sosach rybnych. Potem wjeżdżały co
najmniej trzy dania pierwsze, dwie pieczenie i na końcu
desery. Podstawą dań głównych był najczęściej drób, i to
nie tylko kury, gęsi czy kaczki, ale także ptaki egzotyczne.
Na stołach bogaczy pojawiały się żurawie, jaskółki, drozdy,
słowiki, papugi, pawie, bociany i flamingi. Szczytem
kulinarnej dekadencji były języczki flamingów podawane
w specjalnym sosie. Oprócz tego niezwykle lubiane były
tłuste mięso wieprzowe, owoce morza, dziczyzna i ryby.
Na deser podawano zazwyczaj owoce i orzechy, a niekiedy
ciasta miodowe. Zachowanie rzymskich sybarytów
przy stole różniło się znacznie od tego, jakie dziś uznajemy
za kulturalne. Biesiadnicy mogli wydawać nieeleganckie
dźwięki; zdarzało się też, że ten i ów kazał sobie przynosić
nocnik, a widok wymiotujących nikogo nie dziwił.
The cusine of the Eternal City, just like Lazio cuisine, is essentially
“international”, as it is a clash of the influence of
the Greeks, Gauls, Etruscans, Egyptians and all the peoples
conquered by the Senatus Populus Que Romanus.
Echoes of Lucullan feasts
The ancient Romans ate four meals a day: two breakfasts
(jentaculum and parandium), lunch (cena) and dinner (vesperna).
In time, doctors made the recommendation that they
abandon supper, which was originally eaten at midnight.
Bread and cheese were given at jentaculum, while parandium
consisted of cold meat, fruit and vegetables. Cena was
the main meal, to which guests were usually invited. First
snacks and appetizers appeared on the table – olives seasoned
with salt and pepper, eggs, lettuce and vegetables
dipped in fish sauce. Then came at least three main courses,
two sides and finally desserts. The basis for the main dishes
were usually poultry, and not just chickens, geese or ducks,
but also exotic birds. On the tables of the rich were cranes,
swallows, thrushes, nightingales, parrots, peacocks, storks
and flamingos. The peak of culinary decadence was flamingo
tongues served in a special sauce. In addition, fatty
pork meat, seafood, game and fish were extremely popular.
For dessert, usually fruit and nuts and sometimes honey
cakes were served. The behaviour of Roman voluptuaries at
the table differed significantly from what we consider to be
polite today. The diners could expel inelegant sounds; it was
also not uncommon for one to demand a toilet, and the sight
of vomiting surprised no one.