Télécharger au format pdf (320 Ko) - Université de Provence

IV
SUL CAMIN DE PRAGA
Venèm de cambiar de tren. Me sièsi sus de coissins de cuèr. Deman al jorn
serem a Praga.
La Crotz Roja francesa nos espèra.
Sèm un tropèl dins lo vagon. Lacòsta se sièi tot contra ieu. Osnòvin
s’esparraca de l’autra part. Tayeb, que se languissiá, farà lèu una setmana que
partiguèt a pè.
Nosautres avèm esperat, sabiàm pas ont anar. Mas uèi matin, a Waldenburg,
un comissari polonés — perque la vila depend de la Polonha, ara — nos a
signat l’òrdre de montar sus un tren de mercadariás. Ne sèm davalats a
Halbstadt, en Checoslovaquia, a vint quilomètres de Waldenburg. Aquí l’avèm
trobat, lo polit tren.
Halbstadt, i passèrem farà lèu cinc meses al mièg de l’ivèrn. Era una vila
alemanda alara. Caminàvem en tropèl sus la nèu, aganits e lo cap pesuc. Mas uèi
lo drapèu tricolor chèc, que revèrta tant lo nòstre, se brandís a totas las
fenèstras. Nosautres cantam dins los vagons.
La maquina sibla. Doçament, doçament sortissèm de la gara, puèi tot
s’encanta. Deman serem a Praga.
Alemanha, Alemanha : marrit païs ! Nosautres partissèm, mas tu demòras,
emmantelada del fum de las tiás usinas. Quora tomarem veire las tias vilas
negrosas ? Qual sap se tornarem ausir los retroniments de la tia lenga ?
Alemanha, Alemanha, de qué serà l’avenidor ? Tos òmes joves son mòrts o
presonièrs, mas aqueles mainatges blonds que repetingan dins las carrièiras, los
artelhs defòra, mantendràn lo teu èime, Alemanha !
Venguèrem nosautres dins las tiás fabricas remenar de pèças de fèrre.
D e s c a rguèrem de material dins las tias garas al bufal de l’ivèrn. L’ a s i r, la
languina revolumavan dins nòstre còr, mas nos teniás per l’aganiment e per la
paur... Rosegats dels pesolhs, dormissiàm sus de pòstes. Nos escanàvem tot lo
jorn per poder chafrar de rabatasses lo ser. Alemanha, marrit païs...