Télécharger au format pdf (320 Ko) - Université de Provence

M’acostumèri pr’aquò a la novèla vida. Erem un tropelon de camaradas :
Prunièr de la Cerieissiá, Savi de Centres, sens comptar Favòls de Bòsc e tantes e
maites.
Monsen Bòcas e Monsen Rèssas nos assabentavan tant que podián e me
sovendrai d’eles tant que viurai.
Lo dimenge e lo dijòus anàvem en passejada. Quand èra la sason amassàvem
de cocorlons al Bòsc de la Gamassa o per las castanhals de Bonafons. La prima
partissiàm als gravèls o als reponchons.
Monsen Bòcas tot lo temps nos acompanhava. Un còp per an nos preniá a
Sauvatèrra per vistalhar lo « getat » e lo « valat ». Dos per dos desfilàvem per las
carrièiras estrechas d’aquela vila que se morís. Puèi totes ensemble anàvem
beure de limonada dins la sala nauta d’un cafè... Quina polida jornada, mas lo ser
qu’èra longa la còsta del Valadièr per se’n tornar !
Las annadas passèron dins aquela escòla pichona sens que me’n trachèssi.
Estudiavi tan plan que podiái per que foguèsson contents a l’ostal. Tr a b a l h a v i
totas las vacanças. Lo solelh de la meisson me cremava la pèl.
Lo pepin e la menina moriguèron. Fèlix se fasiá bèl.
V
LO PAPA
Veniás a Nòvacèla un pauc cada dimenge. Cargavas la tiá blòda negra e ongiás
los sabatons amb una codena. Portavas la museta de tela grisa e caminavas mai
d’una ora pel marrit temps o a la raja del caud. Per èsser pus polit t’anavas far rasar
a cò de Gilh tanlèu arribar.
Ieu t’esperavi contra lo marronièr roget sus la dintrada de l’escòla. E quand te
vesiái sul fieiral te cridavi de luènh :
— Papà !...
Demandavas la permission a Monsen Bòcas e me preniás en vila. Tornejàvem